ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (25-3-2010) ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ!

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ( 25-3-2010)

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (24-3-2010)

Στίχοι: Μιχάλης Κουμπιός
Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Χαρούλης
Άλλες ερμηνείες: Σοφία Τσέρου

Έλα πάρε με
μες στο βυθό σου να βρεθώ
ν'αγαπηθώ να λυτρωθώ
Έλα πάρε με
στα γαλανά σου τα νερά
δώσε στα όνειρα φτερά.

Έλα πάρε με
σ' άλλα ταξίδια μακρινά
στου δειλινού τα μενεξιά
Έλα πάρε με
δώσε μου αίμα και μιλιά
σε χρυσαφένια ακρογιαλιά.

Έλα πάρε με
εκεί που το κορμί λυγάει
εκεί που το κορμί γελάει
Έλα πάρε με
και θεϊκός μου γίνε στίχος
που τον χορεύει ο ρυθμός
κι ο ψάλτης ήχος.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (23-3-2010)

Στίχοι: Λευτέρης Καμπουράκης
Μουσική: Λευτέρης Καμπουράκης
Πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης
Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Λιδάκης || Κρίστη Στασινοπούλου || Βαγγέλης Πυθαρούλης

Άστρα μη με μαλώνετε (4)
που τραγουδώ τη νύχτα

Ω, γιατί 'χα πόνο στην καρδιά (2)
γιατί 'χα πόνο στην καρδιά
ψηλό μελαχρινάκι μου
γιατί 'χα πόνο στην καρδιά
και βγήκα και τον είπα
Άστρα μη με μαλώνετε
που τραγουδώ τη νύχτα

Στ' άστρα θα πω τον πόνο μου (4)
απού δεν τον μαρτυρούνε

Ω, απού 'χουνε κι υπομονή (2)
αχ-ή, πώς με κατάντησες
απού 'χουνε κι υπομονή
ώρες με τσ' ώρες και γροικούνε
Στ' άστρα θα πω τον πόνο μου
απού δεν τον μαρτυρούνε

Δεν έτυχε φεγγάρι μου (4)
να 'ρθεις στο χάλι απού 'μαι

Ω, κι έχεις το δίκιο να ρωτάς (2)
αχ-ή, πώς εκατάντησα
έχεις το δίκιο να ρωτάς
γιάηντα στεναχωρούμαι
Δεν έτυχε φεγγάρι μου
να 'ρθεις στο χάλι απού 'μαι

Έχασα την αγάπη μου (4)
κι εσύ ρωτάς φεγγάρι

Ω, για ήντα τσι νύχτες δεν μπορεί (2)
αχ-ή, καημοί και βάσανα
για ήντα τσι νύχτες δεν μπορεί
ο ύπνος να με πάρει
Έχασα την αγάπη μου
κι εσύ ρωτάς φεγγάρι

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (22-3-2010)

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (21-3-2010)

Ερωτόκριτος (Τα θλιβερά μαντάτα)
Νίκος Ξυλούρης

Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα
ο κύρης σου μ' εξόρισε στης ξενιτιάς της στράτα
Τέσσερις μέρες μοναχά μου 'δωκε ν' ανιμένω
Κι απόκει να ξενιτευτώ, πολλά μακρά να πηαίνω
Και πώς να σ' αποχωριστώ και πώς θα σου μακρύνω
και πώς θα ζήσω δίχως σου τον ξορισμόν εκείνο
Κατέχω το κι ο κύρης σου γρήγορα σε παντρεύγει
Ρηγόπουλο, αφεντόπουλο, σαν είσ' εσύ, γυρεύει
Και δε μπορείς ν' αντισταθείς στα θέλουν οι γονιοί σου
Νικούν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάζει η όρεξή σου
Μια χάρη, αφέντρα μου, ζητώ κι εκείνη θέλω μόνο
Και μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω
Την ώρα π' αρραβωνιαστείς, να βαριαναστενάξεις
κι όντε σα νύφη στολιστείς, σαν παντρεμένη αλλάξεις
Ν' αναδακρυώσεις και να πεις, «Ρωτόκριτε καημένε
τα σου 'ταξα ελησμόνησα, τα 'θελες μπλιο δεν έναι»
Και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερά σου
λόγιαζε τα 'παθα για σε, να με πονεί η καρδιά σου
Και πιάσε και τη ζωγραφιά που ’ναι στ' αρμάρι μέσα
και τα τραγούδια, που λεγα όπου πολύ σ' αρέσαν
Και διάβαζέ τα, θώρειε τα κι αναθυμού κι εμένα
πως μ' εξορίσανε για σε πολλά μακριά στα ξένα
Κι όντε σου πουν κι απόθανα, λυπήσου με και κλάψε
και τα τραγούδια που 'βγαλα, μες στη φωτιά τα κάψε
Όπου κι αν πάγω, κι αν βρεθώ και τον καιρό που ζήσω
τάσσω σου άλλη να μη δω, μηδέ ν' ανατρανίσω
Κι ας τάξω ο κακορίζικος πως δε σ' είδα ποτέ μου
ένα κερί αφτούμενον εκράτουν κι έσβησέ μου
Καλλιά 'χω εσέ με θάνατο παρ' άλλη με ζωή μου
για σένα εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (20-3-2010)

Στίχοι: Πάρης Μίτσος
Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Σκουλάς
Άλλες ερμηνείες: Νίκος Ξυλούρης

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.

Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός.

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.