Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (21-6-2010) ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ- ΣΑΝ ΝΑΥΑΓΟΣ



ΣΑΝ ΝΑΥΑΓΟΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΣΤΙΧΟΙ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
Θα σου γλιστρήσει από τα χέρια άλλη μια μέρα
θα τις μετράς και θα'ναι οι μισές
θα βλέπεις θάλασσα και θα΄σαι σε μια ξέρα
μόνο τα κύματα θα ακούς και τις φωνές

Κάνει στην άκρη ο καιρός να σε χωρέσει
μια αυταπάτη οι επιλογές
έχεις αφήσει το ταξίδι σου στη μέση
για το χατίρι σου αλλάζουν οι εποχές

Κρύβεις ακόμα μια φορά το πρόσωπό σου
μακάρι να'τανε τα πάντα αλλιώς
μακάρι να'ταν να περνούσε το δικό σου
νιώθεις χαμένος,αλλά είσαι ζωντανός

Σαν ναυαγός που ονειρεύεται καράβια
κρατώντας τη φωτιά του ζωντανή
ψάχνεις ακόμα στον ορίζοντα σημάδια
που θα σε φέρουν πάλι πίσω στη ζωή

Χάνεις αυτό που σου'χει τύχει για να ζήσεις
είναι το σήμερα,αίμα ζεστό
ένα τσιγάρο σου'χει μείνει να καπνίσεις
δεν έχει αλλού,δεν έχει αλλιώς,μόνο εδώ

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (18-6-2010) ΨΑΡOΓIΩΡΓΗΣ- ΤΟ ΜΕΡΑΚΛΗΔΙΚΟ ΠΟΥΛΙ


Στίχοι: Στέλιος Φουσταλιεράκης
Μουσική: Στέλιος Φουσταλιεράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μπάμπης Τσέρτος

Το μερακλήδικο πουλί, ποτέ φωλιά δεν κάνει,
μον' έτσι βασανίζεται, κι ως ότου ν' αποθάνει.

Έλα,έλα που σου λέγω, μη με τυραγνείς και κλαίγω,
έλα να σε ιδώ να γιάνω, πριχού πέσω και πεθάνω.

Όποιος δεν είναι μερακλής, του πρέπει ν' αποθάνει,
γιατί στον κόσμο όπου ζει, μόνο τον τόπο πιάνει,

Έλα,έλα πέρδικά μου,να σου δείξω τη φωλιά μου,
έλα να σε ιδώ να γιάνω, πριχού πέσω και πεθάνω.

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (13-6-2010) ΜΟΥΤΣΑΤΣΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ- ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ ΕΙΝ' ΑΝΙΚΗΤΕΣ


Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Πρώτη εκτέλεση: Αναστασία Μουτσάτσου

Οι μεγάλες οι αγάπες ειν΄ αμίλητες
γι΄ αυτό πάντα και παντού είναι ανίκητες
Δεν χρειάζονται συστάσεις και ταυτότητα
γιατί έχουν διαρκώς μιά βεβαιότητα.

Οι μεγάλες οι αγάπες ειν΄ αμίλητες
και στο μίσος των ανθρώπων ασυγκίνητες.
Και γι΄ αυτό μας βλέπουν όλοι σαν δυό θύματα
που δεν θέλουμε ποτέ χειροκροτήματα.

Οι μεγάλες οι αγάπες που πληγώθηκαν
μ΄ ευτυχία κάποιαν ώρα στεφανώθηκαν
και παράδειγμα εμείς που τόσα δώσαμε
και ποτέ ούτε στιγμή δεν μετανιώσαμε.

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (12-6-2010) ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ - ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ



Νιώθω να χάνω ό,τι πιστεύω
ο φόβος πάει να τα σβήσει
μα μέσα απ' όλα κάτι κλέβω
κάτι αποφάσισε να ζήσει

Κάτι το νιώθω επιμένει
το φως της τελευταίας στιγμής
κάτι που τόσα χρόνια παίρνει
πάντα το μέρος της ζωής


Με το σώμα στο κενό
την ψυχή στο στόμα
το παιχνίδι παίζεται
παίζεται ακόμα
Μες τα μάτια σου όσο ζω
πίνω φως και χρώμα
το παιχνίδι παίζεται
παίζεται ακόμα



Σαν πείσμα, σαν μια φλέβα αίμα
σαν περηφάνια πριν λυγίσει
μέσα από όλα τα χαμένα
κάτι απόψε θα νικήσει

Κάτι το νιώθω επιμένει
το φως της τελευταίας στιγμής
κάτι που τόσα χρόνια παίρνει
πάντα το μέρος της ζωής


Με το σώμα στο κενό
την ψυχή στο στόμα
το παιχνίδι παίζεται
παίζεται ακόμα
Μες τα μάτια σου όσο ζω
πίνω φως και χρώμα
το παιχνίδι παίζεται
παίζεται ακόμα

Με το σώμα στο κενό
την ψυχή στο στόμα
το παιχνίδι παίζεται
παίζεται ακόμα
Μες τα μάτια σου όσο ζω
πίνω φως και χρώμα
το παιχνίδι παίζεται
παίζεται ακόμα

ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΣΤΙΧΟΙ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑ (6-6-2010) ΠΥΞ ΛΑΞ - ΕΠΑΨΕΣ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙΣ



Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας & Νίκος Παπαγεωργίου & Όλγα Βλαχοπούλου
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Ο καφές σου έχει κρυώσει
και το ράδιο κλειστό τώρα για μέρες
σε θυμάμαι είχες ξαπλώσει
στου μονού μου κρεβατιού τις καλημέρες

Το ξέρω πως δεν το διάλεξα
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις

Υπάρχουν το νιώθω υγρά μονοπάτια
υπάρχουν κομμάτια από φως στη σιωπή
τραγούδια που ‘γίναν με δάκρυα στα μάτια
τραγούδια που ‘γίναν απλά η αφορμή

Το ξέρω πως δεν το διάλεξα
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (5-6-2010) ΤΑΝΑΓΡΗ ΜΕΛΙΝΑ -ΑΜΑΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ



Στίχοι: Μελίνα Τανάγρη
Μουσική: Μελίνα Τανάγρη
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Τανάγρη

Είναι μεσάνυχτα και βρέχει πού θα πας;
Ζόρικος κόσμος μα αντέχει, εσύ γλιστράς
στης κάτω νύχτας τη γυαλάδα με ορμή
πόσο νομίζεις πως αντέχει ένα κορμί.

Δε με είδες, δε με ξέρεις, έτσι πέρασα, να ξέρεις
ήμουν όνειρο, ήμουν ψέμα, γρατζουνιά με λίγο αίμα
Τη φυγή σου να γιατρέψω, τα κομμάτια να μαζέψω
ήταν η δική μου τρέλα, σου είπα ασ` τα όλα κι έλα.

Να μου παίρνεις, να μου δίνεις κι άμα θες να με συγκρίνεις
μέσα στις πολλές συμπτώσεις το φτερό μου να το νιώσεις
το πιο `κει, το παραπέρα άλλη ώρα, άλλη μέρα
ήταν τότε, σου είπα στάσου, όμως τώρα γεια χαρά σου.

Αμάν και πότε, μόνο τότε όταν θα
είμαι σαφής, δε θέλω πια πολλά πολλά
Πότε και πού με ποιον γιατί στο πουθενά
μόνο περίπου έχει εδώ, θα φύγω πια.

Θα γυρίσω μόνο όταν το αμάν θα γίνει αμήν
να `χεις πάψει να περιφρονείς τα όχι και τα μην
να `χεις δει τη συμφορά, ότι πάντα θα `ναι αργά
και πώς δίνουν με τη γλώσσα όσα δε χωρά η καρδιά.
Θα γυρίσω μετά από σεισμούς και μοναξιές
και θα μείνω μόνο αν συντονιστούνε οι σιωπές
Θα μπορούσα να `μαι πιο σαφής, πιο ειλικρινής
να σε κάνω να χαρείς και χωρίς να κουραστείς
μα τα λόγια είναι άλογα, πιο γρήγορα απ` το νου
που τ` αφήνουμε εδώ και τα βρίσκουμε αλλού
Γι` αυτό σε περιμένω μες στο όταν και το αν
να `ρθεις να με κοιτάξεις να μην ξαναπώ αμάν.