Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (23-7-2010) ΡΙΦΙΦΙ- ΦΙΛΑ ΜΕ


Ριφιφί - Φίλα Με

Τι πιο όμορφο σ' αυτή τη ζωή,
Απ' τη λάμψη των δικών σου ματιών.
Τι πιο όμορφο και πιο λαμπερό,
Σ' έναν κόσμο που φοβάται το φως.

Τι πιο όμορφο και πιο μαγικό,
Απ' το πάθος των δικών σου φιλιών.
Την ανάσα σου όταν νιώθω καυτή,
Στην φωτιά της μαθαίνω να ζω.

Φίλα με πάλι φίλα με, αγκάλιασέ με...
Μες στο κορμί σου να κρυφτώ.
Φίλα με πάλι φίλα με, ξημέρωσέ με...
Σ' ένα ταξίδι ερωτικό.

Με το γέλιο σου νιώθω πως ζω,
Με το δάκρυ σου νιώθω πως χάνομαι.
Τι πιο όμορφο και πιο δυνατό,
Απ' αυτό που για σένα αισθάνομαι.

Η αλήθεια και το ψέμα εσύ,
Κι όλα τ' άλλα στον κόσμο κομμάτια.
Τι πιο όμορφο πάνω στη γη,
Απ' τα δικά μας ατέλειωτα βράδια.

Φίλα με πάλι φίλα με, αγκάλιασέ με...
Μες στο κορμί σου να κρυφτώ.
Φίλα με πάλι φίλα με, ξημέρωσέ με...
Σ' ένα ταξίδι ερωτικό.

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (22-7-2010) ΤΣΑΛΙΓΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ- ΚΡΑΤΑ ΜΕ


Καλλιτέχνης: Ελένη Τσαλιγοπούλου
Συνθέτης: Γιώργος Ανδρέου
Στιχουργός: Κώστας Λειβαδάς

Κράτα με στο σκοτάδι,
πάνω σου πιο σφιχτά
ν' ακούγεται η καρδιά όταν ζητάει το χάδι...
Κράτα με και θυμήσου
ψέματα μη μου πεις
τα λόγια της σιωπής διαβάζω
στο κορμί σου...

Τόσο πολύ σ' αγαπώ που μπορεί
και να μάθω μακριά σου για σένα να ζω...
Τόσο βαθιά σ' αγαπώ που μπορεί
και ν' αντέξω μακριά σου να ζω...

Να 'ξερες πως πονάει το τελευταίο φιλί
κι ακόμα πιο πολύ όταν σε προσπερνάει...
Αν είναι να μου δώσεις
τέτοιο φιλί πικρό
δώσ' μου το να το πιω
δίχως να μετανιώσεις...

Τόσο πολύ σ' αγαπώ που μπορεί
και να μάθω μακριά σου
για σένα να ζω...
Τόσο βαθιά σ' αγαπώ
που μπορεί
και ν' αντέξω μακριά σου να ζω...

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (19-7-2010) ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΣ - ΥΔΡΟΧΟΟΣ


Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

Μπαίνουμε στόν Υδροχόο
και θ' ανάψουνε φωτιές
οι καιροί νερό θα φέρουν
έτσι λεν αυτοί που ξέρουν
κι όμως θα καούν καρδιές

Όλα τριγύρω αλλάζουνε
κι όλα τα ίδια μένουν
και μένα τα χεράκια της
με λύνουν και με δένουν

Μπαίνουμε στον Υδροχόο
και θα φύγουν οι Ιχθείς
Έτσι ήτανε γραμμένα
Μέσα στ' άστρα τα σβησμένα
Που 'χα δει στα μάτια της

Όλα τριγύρω αλλάζουνε
κι όλα τα ίδια μένουν
και μένα τα χεράκια της
με λύνουν και με δένουν