ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (23-9-2010) ΤΟΥΡΝΑΣ ΚΩΣΤΑΣ -ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΙΩΝΩ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (22-9-2010)ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ ΒΙΚΥ - ΤΟ ΔΙΚΤΥ

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Τάκης Μπίνης

Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι

Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ' επτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (21-9-2010) ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ ΕΛ. -ΧΙΛΙΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (20-9-2010) ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΣ. - ΑΝΤΕΧΩ ΑΚΟΜΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (19-9-2010) ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ -ΣΕ ΘΕΛΩ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ(18-9-2010) ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ ΔΗΜ. - ΕΓΩ ΓΙΟΡΤΑΖΩ ΠΑΝΤΑ, ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΩ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (17-9-2010) ΠΥΞ-ΛΑΞ-You Get in Love (Η ΣΟΦΙΑ)

Η Σοφία η δικιά μου δε συμμαζεύεται
μία τσούλα είναι του δρόμου που τρελαίνεται
απ' τη μία παίρνει εμένα και συνεπαίρνεται
απ' την άλλη σπρώχνει εμένα κι από άλλον σπρώχνεται

Η Σοφία η δικιά μου ζει με αποβράσματα
πόσο θέλει να ξεφύγει και την πιάνουν κλάματα
δεν εσπούδασε αρτίστα μα τα ψέματα
ξεχειλίζουνε οι τσέπες της με κέρματα

You get in lo-ve
everybody loves you


Η Σοφία η δικιά μου σαν γκαρσόνα φέρνεται
που σερβίρει τους πελάτες δίχως να τους δένεται
και στον ένανε να λέει πως τον άλλον σκέφτεται
κι όταν όλους τους τυλίξει φεύγει κι έρχεται

Η Σοφία η δικιά μου πιάνει τα μηνύματα
κι απ' το Amsterdam μου στέλνει κρύα χαιρετίσματα
πως παντρεύεται μου λέει κάποιον που αγάπησε
κι ό,τι είχαμε οι δυο μας μια για πάντα τσάκισε

Η Σοφία η δικιά μου φέγγει ξημερώματα
πάλι τσίμπησε νωρίς μπαγιάτικα δολώματα
κι όταν όλοι την χλευάζουν τότε μ' ονειρεύεται
σαν διαρρήκτης που ένα μπάτσο ερωτεύεται