ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. 24 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ LIVE - ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ -ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ Σ' ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Εγώ πατώ στον ουρανό
βαδίζω στον ωκεανό
πάνω
στο κύμα περπατώ
εσένα σαν κοιτώ
Είσαι Νεράιδα της
Αυγής
η πιο όμορφη όλης της γης
μ' ένα χαμόγελο μπορείς
τα θαύματα να πεις
Εγώ φουντώνω στο χιονιά
βγάζω φωτιές στην
παγωνιά
άνοιξη έχει η καρδιά
εσένα σαν κοιτά
Είσαι Νεράιδα της
Αυγής
η πιο όμορφη όλης της γης
μ' ένα χαμόγελο μπορείς
τα θαύματα να πεις
Στίχοι: Κώστας Κινδύνης
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Η νύχτα κατεβαίνει με μαύρο φερετζέ
κι η πόλη διψασμένη για φώτα και σουξέ.
Βάλε το κόκκινο φουστάνι
εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά.
Έλα και μη μετράς την ώρα
τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σαν φωτιά.
Τι να μας περιμένει αύριο το πρωί
ποιος έρωτας πεθαίνει και ποιος θα γεννηθεί.
Βάλε το κόκκινο φουστάνι
εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά.
Έλα και μη μετράς την ώρα
τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σαν φωτιά.
Γεννήθηκα στην Κιβωτό
μαζί με τ' άλλα ζώα
και τώρα
εδώ σας τραγουδώ
δαιμόνια κι αθώα
Γεννήθηκα και μου
'δωσαν
για προίκα μια μαγκούρα
να τη βαράω με δύναμη
στου νου την καμπούρα
Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής
σας
κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό
θα 'ναι εντάξει μια ζωή
στη δούλεψή σας
είναι από άριστο υλικό
Γεννήθηκα με ένα
γιατί
μες την καρδιά κρυμμένο
ποιους μάγκες εξυπερετώ
ποιοι μ' έχουν κουρδισμένο
Με φέρανε και μου 'πανε
ποτέ
μιλιά μη βγάλω
πως είναι που γεννήθηκα
προνόμιο μεγάλο
Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας...
Γεννήθηκα στην
Κιβωτό
εννιά και δεκατρία
την ώρα που οι πλανήτες μου
βαράγαν μα...
Μαρία με τα κίτρινα
με βάση τα δεδόμενα
εδώ
ο πλανήτης χάνεται
κι εσύ το παίζεις γκόμενα
Είμαι εξάρτημα
εγώ της μηχανής σας....
Το ξέρω πως όλα χαθήκανε τώρα
το ξέρω το
κάστρο σου έχει καεί
το ξέρω πως ψάχνεις μιαν
άγνωστη χώρα
μια χώρα καινούρια που κρύβεται
εκεί
μετά το σκοτάδι,μετά τη σιωπή.
Κι όπως πάλι
ανοίγει
η παλιά πληγή
ο θυμός σε πνίγει
για τα χρόνια
που έχουν πια χαθεί
κι όπως πάλι τρέχεις
πάνω στη
στροφή
ξέρω, δεν προσέχεις
πόσα έχουν για πάντα
κερδηθεί.
Το ξέρω θα σβήσει μια εικόνα ωραία
μια
εικόνα που πίστεψες από παιδί
το ξέρω διψάς για μια
άγνωστη θέα
μια θέα καινούρια που κρύβεται εκεί
μετά
την ομίχλη,μετά τη στροφή.
Κι όπως πάλι ανοίγει....
Αυτό το καλοκαίρι,
πόσο σου μοιάζει
και η αγάπη σου,
νομίζω μου ταιριάζει.
Αυτό το καλοκαίρι,
ήρθε για μένα,
φωτιά θα βάλεις,
σε όλα μου τα περασμένα.
Λελό , λελό , λελό…
Θέλω να 'μαι μαζί σου,
θάλασσα το φιλί σου,
κύμα γίνε και πάρε με,
να πάμε βαθιά.
Με τα μάτια βγαλμένα,
να πεθαίνω για σένα,
πάνω στην ακρογιαλιά ….
Αυτό το καλοκαίρι,
πόσο σου μοιάζει
και η αγάπη σου,
νομίζω μου ταιριάζει.
Αυτό το καλοκαίρι,
ήρθε για μένα,
φωτιά θα βάλεις,
σε όλα μου τα περασμένα.
Πάμε πάμε, πάμε καλοκαίρι,
παραλία μέρα – μεσημέρι,
και τα βράδια φωτεινό αστέρι,
σε νησιά που κανένας δεν τα ξέρει.
Τίποτα να μην μας ενδιαφέρει,
να μ' έχεις απ' το χέρι,
να πάρουμε το ferry,
να πάμε σ' άλλα μέρη που κανείς να μην μας ξέρει.
Οι δυο μας,
πάμε πάμε, πάμε καλοκαίρι
Κάτι τρέχει με μένα,
μάλλον τα 'χω χαμένα,
λιώνω κάτω απ' τον ήλιο,
καίγομαι στα φιλιά.
Όμως ειν' το κορμί σου,
μια βουτιά η πνοή σου,
τα βαθιά σου τα νερά.
Αυτό το καλοκαίρι,
πόσο σου μοιάζει
και η αγάπη σου,
νομίζω μου ταιριάζει.
Αυτό το καλοκαίρι,
ήρθε για μένα,
φωτιά θα βάλεις,
σε όλα μου τα περασμένα.
Αυτό το καλοκαίρι,
πόσο σου μοιάζει
και η αγάπη σου,
νομίζω μου ταιριάζει.
Αυτό το καλοκαίρι,
ήρθε για μένα,
φωτιά θα βάλεις,
σε όλα μου τα περασμένα.
Ήμασταν ακίνητα και αμίλητα αγάλματα,
ήμασταν αγέλαστα,
χάνει όποιος γελά.
Γέλασες και κέρδισα κι έτσι μες στα χείλη
σου έζησα,
γέλαγες και κέρδιζα, σ’ έχασα μετά…
Κι αν μεγάλωσα
κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια
θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.
Ήμασταν ακίνητοι
απ’ το χρόνο ασυγκίνητοι,
ήμασταν αμίλητοι, χάσαμε κι οι δυο…
Κι αν
μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου
μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.
Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο
σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί…
Κι αν μεγάλωσα κι αν
με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα
γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.
