ΝΟΤΗΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ - ΓΕΝΕΘΛΙΑ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 14-4-2013)

Στα μονοπάτια του καημού
στη γέφυρα του στεναγμού
μ' έκαν' η μάνα μου
Μια φθινοπωρινή βραδιά,
ζωή την κρύα σου καρδιά
είδαν τα μάτια μου

Με κουδουνίστρες πλαστικές
όμορφες και χρωματιστές
με νανουρίζανε
Και τα ματάκια τα μικρά
είδαν του κόσμου τ' αγαθά
και συμφωνήσανε

Ήταν το γάλα μου πικρό
και το νεράκι μου γλυφό
που με μεγάλωνε
Κι απέναντι στη κούνια μου,
η μοίρα η κακούργα μου
και με καμάρωνε

Ήταν το κλάμα μου μουντό
σαν κάτι να 'θελα να πω,
μα δεν με νιώσανε
Μια λυπημένη αναπνοή
για την πουτάνα τη ζωή
που μου χρεώσανε

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
δεν με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα
Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω

Πάνω σε λάσπες και καρφιά
στ' άδικου κόσμου τη φωτιά πρωτοπερπάτησα
Ισορροπία σταθερή
για να προλάβω τη ζωή,
όμως την πάτησα

Μονό το "α" και το "χ"
στη σχολική μου εποχή
πρωτοσυλλάβισα
Γι αυτό το "αχ" και το "γιατί"
όπου βρεθώ μ' ακολουθεί
κι ας τριαντάρισα

Έτσι περνούσε ο καιρός
και γω στο δρόμο μου σκυφτός
έκανα όνειρα
Έτυχε να 'μαι απ' αυτούς
που κολυμπάνε στους αφρούς
και στα λασπόνερα

Στάζει το αίμα της ψυχής,
σαν τις σταγόνες της βροχής
όμως ποιος νοιάζεται
Και την αόρατη πληγή
που μέσα μου αιμορραγεί
ποιος την μοιράζεται

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν...


Στίχοι: Στέλιος Μπικάκης
Μουσική: Στέλιος Μπικάκης

ΡΙΤΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ- ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΥΤΟΣ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ13-4-2013)

Αυτός ο άνθρωπος αυτός
που περπατάει πάντα σκυφτός
και δε μιλάει σε κανένα
κλαίει κλαίει
κλαίει για μένα
κλαίει κλαίει
κλαίει για μένα.

Αυτός ο άνθρωπος αυτός
ήταν ο άλλος μου εαυτός
ήταν το άλλο
το μισό από το κορμί μου
αυτός ο άνθρωπος αυτός
ήταν ο άλλος μου εαυτός.

Αυτός ο άνθρωπος αυτός
που ήταν τόσο δυνατός
και με κοιτάζει πικραμένα
κλαίει κλαίει
κλαίει για μένα
κλαίει κλαίει
κλαίει για μένα.

Αυτός ο άνθρωπος αυτός
ήταν ο άλλος μου εαυτός
ήταν το άλλο
το μισό από το κορμί μου
αυτός ο άνθρωπος αυτός
ήταν ο άλλος μου εαυτός.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ-ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΛΕΞΙΣ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 12-4-2013)

Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή

Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν

Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ- ΟΜΟΡΦΗ ΜΕΡΑ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 11-4-2013)

ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ, ΜΟΥΖΟΥΡΑΚΗΣ, ΚΟΥΜΑΡΗΣ, ΔΡΟΓΩΣΗΣ - ΙΣΩΣ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 10-4-2013)

Iσως, να μείνουμε εδώ, 
μα ίσως και να το σκάσουμε.
Ίσως να βρούμε νερό, 
μα ίσως και να διψάσουμε.

Ίσως και να χαθούμε, 
μα ίσως να ξανά σμίξουμε.
Ίσως και να σωθούμε, 
μα ίσως να ναυαγήσουμε.

Ίσως μια μέρα 
να πάμε πιο πέρα,
πιο πέρα απ' την νύχτα, 
μέχρι την αυγή.

Ίσως μια μέρα 
να πάμε πιο πέρα
πιο πέρα απ΄το τέλος, 
μέχρι την αρχή

Ίσως να αναστηθούμε, 
μα ίσως να μην αντέξουμε. 
Ίσως να μην μπορούμε, 
μα ίσως και να μη θέλουμε

Ίσως ποιος φταίει να βρούμε, 
μα ίσως και να μην ψάξουμε. 
Ίσως να φοβηθούμε, 
ναι ίσως πως πρέπει να αλλάξουμε.

Ίσως μια μέρα 
να πάμε πιο πέρα
πιο πέρα απ' την νύχτα, 
μέχρι την αυγή.

Ίσως μια μέρα 
να πάμε πιο πέρα
πιο πέρα απ΄το τέλος, 
μέχρι την αρχή

Ίσως, ίσως

Ίσως μια μέρα 
να πάμε πιο πέρα
πιο πέρα απ' την νύχτα, 
μέχρι την αυγή.

Ίσως μια μέρα 
να πάμε πιο πέρα
πιο πέρα απ΄το τέλος, 
μέχρι την αρχή

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ- ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 9-4-2013)

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΡΑΣ- ΓΙΑ ΤΑ ΜΠΕΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 8-4-2013)

Ποιον είδες μάτια μου να είναι τέλειος
Ποιον είδες να στεγνώνει στην βροχή
Πες μου αν υπάρχει κάποιος που δεν είναι δέσμιος
Η κάποιος που τα πήρε όλα μαζί

Όλοι για τα λεφτά δουλεύουμε
Όλοι στο ίδιο μέρος πάμε όταν φεύγουμε

Ποιον είδες μάτια μου να είναι πρόθυμος
Να φύγει δίχως να αποκτήσει γη
Κληρονομιά που παίρνει ο επόμενος
Και πάντα ανεβαίνει η τιμή

Όλοι για τα μπετά δουλεύουμε
Όλοι στο ίδιο μέρος πάμε όταν φεύγουμε

Μονάχα πρόσεξε μην πεις ότι ο κόσμος σου ανήκει
Γιατί απάντηση θα βρεις μόνο στην δίκη