ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ-ΠΥΡΚΑΓΙΑ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 14-6-2015)

Στο ‘χα πει από την πρώτη μέρα
Τώρα σου το γράφω και με πένα
Θάλασσα ιδρώτα και αέρα
Θα γεύεσαι με μένα

Τι κι αν δεν το πίστεψες καρδιά μου
Τώρα σ’ έχω ολόκληρη μπροστά μου
Όλα σου τα θέλω και τα πρέπει
Τα έκανα δικά μου

Πυρκαγιά τα μάτια σου φωτιά
κρυμμένα μυστικά
Μα ζω μες στο κορμί σου κι ανασαίνω

Πυρκαγιά τα μάτια σου φωτιά
σ’ αγγίζω δυνατά
και ό,τι κι αν συμβεί δε δραπετεύω

Πρώτο μας φιλί και σε τρομάζει
Πρώτο μας φιλί και αναπνέω
Τώρα πια καθόλου δε σε νοιάζει
Το θες και σ’ ανεβάζει

Πυρκαγιά τα μάτια σου φωτιά
κρυμμένα μυστικά
Μα ζω μες στο κορμί σου κι ανασαίνω

Πυρκαγιά τα μάτια σου φωτιά
σ’ αγγίζω δυνατά
και ό,τι κι αν συμβεί δε δραπετεύω

Βράδια πέρασα στη ζάλη
Βράδια που ‘ψαχνα εσένα
Βράδια μέσα στο ποτό μου
Τώρα έχασα τα φρένα

Έρχεσαι στην αγκαλιά μου
Κάθε μέρα πιο κοντά μου
Μέθυσες απ’ τα φιλιά μου
Κι είμαστε μαζί...

ΠΑΝΟΣ ΚΙΑΜΟΣ-ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 13-6-2015)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΜΠΑΝΗΣ-ΑΡΓΗΣΕΣ ΠΟΛΥ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 12-6-2015)

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ -ΑΠΟΨΕ ΣΙΩΠΗΛΟΙ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 11-6-2015)

Απόψε είμαστε κι οι δυο μας σιωπηλοί
ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη 
το ξέρω θα μου δώσεις ένα φιλί
και θα μου πεις να μείνουμε δυο φίλοι

Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
Θέλω να μη θυμάμαι
κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή
Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι
κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
για να μου πεις να μη φοβάμαι

Δώσ' μου λοιπόν το τελευταίο μας φιλί
και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο
και φύγε μη γυρίσεις να με δεις
δε θέλω να με βλέπεις να πονάω

Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
Θέλω να μη θυμάμαι
κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή
Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι
κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
για να μου πεις να μη φοβάμαι

ΜΕΛΙΝΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ-ΝΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 10-6-2015)

Μέρες περίμενα ένα τηλέφωνο 
ένα σου μήνυμα..
Μέρες κρυβόμουνα από τους φίλους 
μου γιατί φοβόμουνα..
γιατί δεν έκανα ποτέ το βήμα
μου για τα επόμενα..
γιατί ξεχάστηκα 
κι έτσι εξάντλησα τα ενδεχόμενα..

Να με δικαιολογήσεις 
να με αφήσεις έτσι να νιώθω και ας πονάω
Εγώ θα μείνω με το λάθος που αγαπάω 
και ας το ξέρω ότι εσύ με προσπερνάς. 
Να με δικαιολογήσεις να με αφήσεις 
με ότι νιώθω να περνάω 
Και όταν σου λέω πως δεν έχω που να πάω
εσύ να κάνεις πως για αγάπη μου μιλάς

Μέρες περίμενα μια απάντηση 
μια αλήθεια σου μέρες που έμειναν,
πίσω να δένονται με την συνήθεια σου 
Μέρες σκεφτόμουνα πως είναι άδικο
μα σου το ορκίζομαι ότι δεν με ένοιαζε 
να μένω πίσω σου και να σκορπίζομαι

ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ - ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ - Ο ΚΥΡ ΑΝΤΩΝΗΣ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 9-6-2015) ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!

Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή
με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ
είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά

Αχ κυρ Αντώνη πώς σ' αγαπάμε και μαζί σου τ' άστρα μετράμε
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή

Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί
ό,τι ποτέ δεν έζησε μες τ' όνειρό του ζει
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή

Αχ κυρ Αντώνη πώς σ' αγαπάμε και μαζί σου τ' άστρα μετράμε
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή

Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί
κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί
μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα μες τ' όνειρό του θέλησε πια να ζει

ΝΟΤΗΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ-ΤΕΡΜΑ ΤΟ ΡΑΔΙΟ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 8-6-2015)

Τόσα χρόνια πέρασαν κι όμως σε θυμάμαι
Και περιμένω εκεί…
Στη γωνιά που μ΄ άφησες κι όταν δεν κοιμάμαι
Αγγίζω πάντα αυτή, την πιο βαθιά πληγή...

Θέλω να βάλω τέρμα το ράδιο
Να σπάσουν του αμαξιού τα τζάμια
Ν΄ ακούσουν όλοι πως λιώνω για σένα
Και σ΄αγαπώ ακόμα…

Όταν σ΄ είδα να γελάς μες το φως της μέρας
Μου άλλαξες την ζωή
Πέταξε και έφυγε κι έγινε αέρας
Και χάθηκε κι αυτή, η πιο βαθιά πληγή…