ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. 24 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ LIVE - ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ -ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ Σ' ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Παρτίδες, αδερφάκι μου, θ' ανοίξουμε και την παλιά φιλία μας θα σβήσουμε ρε μάγκα το παράκανες θαρρώ πολλά μου τα `κανες στη γκόμενά μου μην ξανακολλάς
Τι θες τα σούρτα φέρτα `μπρος στο σπίτι της καλά και σώνει πας να μπεις στη μύτη της ας το χωρέσει η κούτρα σου δεν είναι για τα μούτρα σου στη γκόμενά μου μην ξανακολλάς
Το ξέρεις πως για πάρτη μου τρελαίνεται και μάγκες σαν κι εσένα τους σιχαίνεται γι' αυτό λοιπόν, σαχλόμαγκα σταμάτα τα καμώματα τη γκομενίτσα δε θα μου τη φας
Πράσινο θρανίο, μπλε στυλό, εμπριμέ το βιβλίο τριάντα μαθητές, τρεις σειρές, δύο δύο περάσαν οι σκέψεις μα δεν είπαν αντίο
Για θυμήσου, τη διπλανή σου δυνατά στην αυλή τη φωνή σου τα πρώτα μας πάρτι, κάπου το Μάρτη κι η πρώτη γυναίκα μαζί στο κρεββάτι
Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο καθόσουνα στο διπλανό θρανίο κι όταν μου έδινες το βιβλίο μου 'λεγες σ' αγαπώ
Στης γειτονιάς το κοντινό παρκάκι έπαιζες πάντα σαν μικρό παιδάκι κι όταν φιλιόμασταν στο παγκάκι μου `λεγες σ' αγαπώ
Τώρα γράφω για σένα, κι όλα είναι βγαλμένα απ' την ψυχή μου σε σένα, στο μυαλό μου ολοένα η μορφή σου σε μένα, όπως τότε σχολείο μου 'χες πει για αστείο, δε θα γράψεις για μένα
Είμαι πάλι κοντά σου, μ ένα στίχο δείχνω δεν ξεχνάω ότι βρίσκω ανεκτίμητο είναι συγκινητικό είμαι κοντά σου εγώ ετσι απλά σ' αγαπώ, έτσι απλά σ' αγαπώ
Τώρα πια δεν πηγαίνουμε μαζί σχολείο τώρα πια δεν καθόμαστε στο ίδιο θρανίο τώρα πια δε μου δίνεις το βιβλίο όμως και τώρα αν σε δω θα σου πω σ' αγαπώ
Θυμάσαι σου χα πει θα σου γράψω μια μέρα ένα τραγούδι να τα ακούς και να το νιώθεις στον αέρα έκανες πολλά για μένα και γι' αυτό νομίζω ήρθε η ώρα να σου πω ευχαριστώ
Μα τώρα αγάπη μου πέρασαν χρόνια δεν ήταν παρά μόνο μια εικόνα που έχει μείνει μες την καρδιά μου να μου λέει σ' αγαπώ
Μα κάποια μέρα θα 'ρθεις πάλι πίσω τα δυο γλυκά σου χείλη να φιλήσω κι όταν αγάπη μου σε ρωτήσω θα μου πεις σ' αγαπώ
Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο την πρώτη ώρα πάντα κάναμε σκασιαρχείο βόλτες στη βροχή στο κρύο κι όταν πηγαίναμε στην τάξη στο ίδιο θρανίο
Στο ίδιο βιβλίο που μου 'γραψες σ' αγαπώ το κρατώ δεν ξεχνώ κάθε ιστορία γέλια φασαρία, δε μας ένοιαζε η φυσική κι η γεωμετρία εμείς είχαμε βρει τη δικιά μας χημεία
Θα θυμάμαι πάντα το πρώτο μου δάκρυ όταν σε πρωτοφίλησα στης αυλής την άκρη φοβόσουνα, κρυβόσουνα γιατί ήσουνα πρωτάρα μα είχες την τιμή να σαι η πρώτη του Τάρα
Τώρα σε συνάντησα σε κοίταξα και σάστισα γύρισα σελίδα το παρελθόν νοστάλγησα μου θύμισες πως είναι ν' αγαπάς σαν τρελαμένος θα χεις πάντα ένα κομμάτι μου κι αυτό πάρε σαν τέλος
Και η αγάπη μας θα ζήσει αιώνια δε θα τη σβήσουνε ποτέ τα χρόνια κι όταν γεράσουμε πια ακόμα θα μου λες σ' αγαπώ
Απόψε είμαστε κι οι δυο μας σιωπηλοί ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη το ξέρω θα μου δώσεις ένα φιλί και θα μου πεις να μείνουμε δυο φίλοι
Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί Θέλω να μη θυμάμαι κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί για να μου πεις να μη φοβάμαι
Δώσ' μου λοιπόν το τελευταίο μας φιλί και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο και φύγε μη γυρίσεις να με δεις δε θέλω να με βλέπεις να πονάω-
