ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (18-12-09)

Το ζεϊμπεκικό της Ευδοκίας

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (17-12-09)

Στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης
Μουσική: Κυριάκος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος

Μες τα σκοτεινά σου μάτια,
τρέμουνε τ' αστέρια.
Ήσουν νύχτα και γυναίκα
και μ'αγκάλιασες.
Έπαιξα στον έρωτά σου,
με δεμένα χέρια.
Κι όταν ήμουν πια δικός σου,
με κομμάτιασες...

Μόνος μου το πέρασα κι αυτό
και στο τέλος με γονάτισε,
δεν υπάρχει λάθος και σωστό
για τον άντρα που αγάπησε.

Μες τα σκοτεινά σου μάτια,
χάθηκε ο χρόνος.
Η αγάπη πάντα ελπίζει
κι ονειρεύεται.
Μόνος είχα ξεκινήσει
κι είμαι πάλι μόνος.
Και η νύχτα μακρυά σου,
δεν παλεύεται...

Μόνος μου το πέρασα κι αυτό
και στο τέλος με γονάτισε,
δεν υπάρχει λάθος και σωστό
για τον άντρα που αγάπησε.

Μόνος μου το πέρασα κι αυτό
με βαρύ τσιγάρο σέρτικο.
Μόνος μες τη νύχτα ακροβατώ,
στης ζωής μου το ζεϊμπέκικο.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (16-12-09)

Στίχοι: Σπύρος Γιατράς
Μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης & Ειρήνη Χρυσοβέργη
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης

Και αν μoυ κάψεις τα φτερά
vα μηv ξαvαπετάξω
απ' της φωτιάς μoυ τov καπvό
πάλι ψηλά θα φτάσω.

Ο αετός πεθαίvει στov αέρα
ελεύθερoς και δυvατός
της απovιάς όταv τov βρίσκει σφαίρα
τov αγκαλιάζει o ουρανός.

Τo αετίσιο δάκρυ μoυ
στo χώμα δεv θα φτάvει
θα με ζητάς τα δειλιvά
κι ύπvoς δε θα σε πιάvει.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (15-12-09)

Στίχοι: Βασίλης Παπαδόπουλος
Μουσική: Τάκης Σούκας
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Άλλες ερμηνείες: Ελένη Βιτάλη || Δημήτρης Μητροπάνος || Πυξ Λαξ

Το δρόμο που μου δείχνεις να βαδίσω
τον γνώρισα από μικρή
ζητάω τώρα κάπου ν' ακουμπήσω
ν' αφήσω την παλιά ζωή

Μια ζωή μέσα στους δρόμους και στις νύχτες
μια ζωή με παρανόμους και ξενύχτες
μια ζωή τα ίδια λόγια να μου λένε
έχω βαρεθεί τον κόσμο, κι όλα μου φταίνε

Τον κόσμο που μου δείχνεις να γνωρίσω
τον ξέρω φίλε πιο καλά
τον έχω μάθει πριν σε συναντήσω
απ' έξω κι ανακατωτά

Μια ζωή μέσα στους δρόμους και στις νύχτες
μια ζωή με παρανόμους και ξενύχτες
μια ζωή τα ίδια λόγια να μου λένε
έχω βαρεθεί τον κόσμο, κι όλα μου φταίνε

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (14-12-09)

Στίχοι: Εύη Δρούτσα
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης Τερζής

Δεν έχω περιθώρια στενέψανε τα όρια
χωρίς καρδιά δε θέλω να γυρίζω
σιγά σιγά πεθαίνουμε στα ίδια πάντα μένουμε
μα μια ζωή καλύτερη αξίζω

Συγγνώμες κι άλλα θύματα θα πάρουνε τα κύματα
βουλιάζεις στην ελπίδα που κρατάω
σιγά σιγά διαλύθηκα τον έρωτα φοβήθηκα
για μια ζωή καλύτερη θα πάω

Σου δίνω πίσω σου δίνω πίσω την αγάπη που μου δάνεισες
δώσε μου πίσω δώσε μου πίσω τη ζωή μου και ξοφλάμε
να σου θυμίσω είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα
πώς θες εσύ για καλοκαίρια να μιλάμε

Τα χρόνια που μετρήσαμε ποτέ μας δεν τα ζήσαμε
με τι ψυχή ψυχή θα παραδώσω
λοιπόν τι περιμένουμε γεννιόμαστε πεθαίνουμε
ζητάς κι εγώ τι άλλο να σου δώσω

Σου δίνω πίσω σου δίνω πίσω την αγάπη που μου δάνεισες
δώσε μου πίσω δώσε μου πίσω τη ζωή μου και ξοφλάμε
να σου θυμίσω είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα
πώς θες εσύ για καλοκαίρια να μιλάμε

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (13-12-09)

Στίχοι: Μαρί Μωραΐτη
Μουσική: Αλέξης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Φίλιππος Νικολάου

Στο άδειο μου πακέτο απόψε μπήκες
δεν ξέρω τι ζητάς και αν το βρήκες
αχ να 'σουνα τσιγάρο τελευταίο
γουλιά γουλιά μαζί σου να τα λέω

Μα τι να πω
που 'μαι στεγνός από ψιλά και από παρέα
και σ' αγαπώ
γιατί είσαι άπιαστη σαν όλα τα ωραία

Τι να σου πω
άδειο βαγόνι το μυαλό μου αραγμένο
το σ' αγαπώ
πάνω στου μπράτσου μου χαράζω την πληγή

Και δεν μπορώ
να μη σε δω ούτε να μη σε περιμένω
ούτε μπορείς ν' ακολουθήσεις
τη δική μου τη φυγή

Δεν ξέρω λόγια όμορφα να δίνω
κι αν τα 'θελες σε μένα μην τα ψάξεις
εδώ που είμαι άσε με να μείνω
χωρίς να προσπαθήσεις να μ' αλλάξεις

Μα τι να πω
στο περιθώριο που ζω φυλακισμένος
το σ' αγαπώ
μοιάζει με λέξη που τη λέει μεθυσμένος

Τι να σου πω...

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (12-12-09)

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί