ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΣ- ΠΑΙΔΙ ΓΕΝΝΑΙΟ (ΤΟ ΤΡΑΓΘΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 14-1-2014)

ΣΤΕΛΙΟΣ ΛΕΓΑΚΗΣ- ΣΑΝ ΜΑΧΑΙΡΙ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ13-1-2014)

Όνειρα που έρχονται, όνειρα που φεύγουν, 
όνειρα που μένουν και ξεχνιούνται
Αγάπες που γεννήθηκαν μ’ ένα φιλί σου, 
αγάπες που πονέσανε μα έμειναν μαζί σου!

Σαν μαχαίρι σαν μαχαίρι στο λαιμό με πονάς
φαντάζομαι πως θα 'τανε να με φιλάς
ό, τι ξέρω ό,τι θέλω είναι όλα εδώ στα μάτια σου που βλέπω 
και βυθό και ουρανό

Σκέψεις που με διάλυσαν, σκέψεις που χαθήκαν
σκέψεις που με ζάλισαν, σκέψεις που μ’ αφήσαν
Αγάπες που περίμενα για ένα φιλί σου 
αγάπες που πονέσανε μα έμειναν μαζί σου!

Σαν μαχαίρι σαν μαχαίρι στο λαιμό με πονάς
φαντάζομαι πως θα 'τανε να με φιλάς
ό, τι ξέρω ό,τι θέλω είναι όλα εδώ στα μάτια σου που βλέπω 
και βυθό και ουρανό

Όταν σε βλέπω κατευθείαν πεθαίνω
σε νιώθω δίπλα μου και κάτι παθαίνω
για να σε δω στα όνειρα μου σε φέρνω 
με μια ματιά σου ανάσα δεν παίρνω

Σαν μαχαίρι σαν μαχαίρι στο λαιμό με πονάς
φαντάζομαι πως θα 'τανε να με φιλάς
ό, τι ξέρω ό,τι θέλω είναι όλα εδώ στα μάτια σου που βλέπω 
και βυθό και ουρανό

ΠΑΟΛΑ- ΚΡΑΤΑ ΜΕ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 12-1-2014)

Πάλι χαράζει και τ' αντίο σκοτώνει
με αυταπάτες δεν μ' αρέσει να ζώ
Μη λες αυτό που ζούμε πως δε τελειώνει
δεν θά'σαι για πάντα εδώ

Κράτα με .....
λίγο ακόμα .......
φωτιά στο σώμα...
και ζάλη στο μυαλό μου
Κράτα με ...
μεσ'τη ζωή σου ...
και το κορμί σου...
να ζει μεσ' το δικό μου

Μη με κουράζεις μ'υποσχέσεις και λόγια
και μη μου τάζεις όσα δεν σου ζητώ
Κλείσε τα μάτια σου και φίλα με τώρα
μη χάσουμε ούτ' ένα λεπτό

Μη μ' αφήνεις , μη ............με καρδιά μισή
στο δικό μου παραμύθι παίζεις μόνο εσύ
Μείνε ακόμα εδώ ..........πάθος μου κρυφό
και στη Κόλαση ακόμα θα σ' ακολουθώ.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ- ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΣ Ε; (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 11-1-2014)

Ξαναγύρισες ε; Όλα γίναν ακριβώς όπως σου τα'λεγα
ας τα έβλεπες κουτά μα και παράλογα
και ιδέες δε θα άλλαζες ποτέ
Ξαναγύρισες ε; Σε μια νύχτα ξαφνικά ήρθες στα λόγια μου
κι είναι αδύνατον να ζήσεις πλέον χώρια μου
κι είναι σαν να μη χωρίσαμε ποτέ
ξαναγύρισες... ε;

Μόνο που εγώ έχω αλλάξει
και δε θ'αφήσω να με κάψει
στο γυρισμό σου η φωτιά σου
δε θέλω πια τον έρωτά σου
ξαναγύρισες...ε;

Ξαναγύρισες ε; Μακριά μου στο'χα πει ότι δεν θ' άντεχες
μα τον δρόμο της καρδιάς σου πάντα διάλεγες
κι όσα σου 'λεγα δεν τα άκουγες ποτέ
Ξαναγύρισες ε; Σε μια νύχτα ξαφνικά ήρθες στα λόγια μου
κι είναι αδύνατον να ζήσεις πλέον χώρια μου
κι είναι σαν να μη χωρίσαμε ποτέ
ξαναγύρισες... ε;

Μόνο που εγώ έχω αλλάξει
και δε θ'αφήσω να με κάψει
στο γυρισμό σου η φωτιά σου
δε θέλω πια τον έρωτά σου
ξαναγύρισες... ε;

STAVENTO-ΠΗΔΑΩ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ (10-1-2014 ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ)

Ένα και δυο πηδάω τα κύματα
μα αυτά τα κύματα σταματημό δεν έχουν
δυο και τρία ψάχνω τα βήματα
τι κι αν σ' έχασα
οι σκέψεις μου σ' έχουν

μες στο μυαλό γυρνάς όλο εκεί τριγυρνάς
συνέχεια κάτι γυρεύεις,συνέχεια κάτι ζητάς
μες στο δωμάτιο ανέμελη εκεί περπατάς
καθώς τα ρούχα σου ψάχνεις, γυρνάς, μου χαμογελάς
τι κάνουμε με ρωτάς σου απαντώ ό,τι θες
λιγάκι αδιαφορώ γιατί σ' είχα και χθες
αδιαφορείς δε μιλάς μες στο καθρέφτη κοιτάς
κάτι σε τρώει,κάτι έχεις,ίσως κάπου πονάς
δε σε ρωτώ σε κοιτώ που τα μαλλιά σου χτενίζεις
να μη ξεχνώ πως μ' αγαπάς πάλι μου είπες θυμίζεις
δε σου απαντάω γελώ και να 'μαι τώρα εδώ
τα κύματα να πηδώ την πόρτα σου για να βρω


ένα και δυο πηδάω τα κύματα
μ' αυτά τα κύματα σταματημό δεν έχουν
δυο και τρία ψάχνω τα βήματα
τι κι αν σ' έχασα
οι σκέψεις μου σ' έχουν



έπρεπε να σε χάσω για να εκτιμήσω
όλα εκείνα που θυμίζανε που να 'μαι ??? τώρα
χαζεύω το καθρέφτη που με χάζευες και αράζω
στη γωνιά που σ' άρεσε κι άραζες
πατάω όπου πατούσες, αγγίζω ό,τι ακουμπούσες
θα σώπαινα αν μιλούσες μιλούσες θα κοίταγα αν κοιτούσες,
άδειες ντουλάπες, στο καθρέπτη πάνω τα καλλυντικά σου
έχω ξεμείνει μονάχα με κάνα δυο εσώρουχά σου
γύρισε πίσω να τα βάλεις θα είμαι εδώ
ψέματα λεω εδώ θα 'μαι απλά ίσως κρυφτώ
μοιάζουν με κύματα οι μέρες μα εγώ τα πηδώ
αρκεί στην πόρτα σου όταν φτάσω άλλονε να μη δω



ένα και δυο πηδάω τα κύματα
μ' αυτά τα κύματα σταματημό δεν έχουν
δυο και τρία ψάχνω τα βήματα
τι κι αν σ' έχασα
οι σκέψεις μου σ' έχουν



τέσσερα πέντε στην πόρτα σου έφτασα
άλλος μου άνοιξε ξέχασα τ' όνομά μου
έξι και δυο το μέτρημα έχασα
γύρισα πίσω μόνο εγώ και η μαγκιά μου

REC-ΦΥΓΑΜΕ (9-1-2014 ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ)

Ξανά βλέπω στα μάτια σου να καίει η φωτιά
και να μ'αυτό το βλέμμα που μου δίνει φτερά
στην πόλη που μέρα περνά και βλέπω πόσο γρήγορα ο χρόνος κυλά
αρχίζω τρέχω να προλάβω πια τα βήματα μου με φέρνουν κοντά σου ξανά

Άσ'τους να μιλάνε προχωράμε ξεκινάμε τα δικά μας
τα όνειρά μας να κρατάς πιο σφικτά πιο ψηλά να με πας
Πάνω από τ'αστέρια να με πας και όταν σ'έχω αγκαλιά
να με ρωτάς είναι τα όνειρά μας της φωτιάς μ'αγαπάς,το ζητάς και ψηλά...φύγαμε
Πάνω από τ'αστέρια να κοιτά και όταν είμαστε οι δυό μας με ρωτάς
είναι τα όνειρά μας της φωτιάς μ'αγαπάς,το ζητάς και ψηλά...φύγαμε

Συχνά κλείνω τα μάτια μα κοιτώ καθαρά τυφλά ακολουθώ μόνο τι λέει η καρδιά
στην πόλη που μέρα περνά και βλέπω πόσο γρήγορα ο χρόνος κυλά
αρχίζω τρέχω να προλάβω πια τα βήματα μου με φέρνουν κοντά σου ξανά

Άσ'τους να μιλάνε προχωράμε ξεκινάμε τα δικά μας
τα όνειρά μας να κρατάς πιο σφικτά πιο ψηλά να με πας
Πάνω από τ'αστέρια να με πας και όταν σ'έχω αγκαλιά
να με ρωτάς είναι τα όνειρά μας της φωτιάς μ'αγαπάς,το ζητάς και ψηλά...φύγαμε
Πάνω από τ'αστέρια να κοιτάς και όταν είμαστε οι δυό μας με ρωτάς
είναι τα όνειρά μας της φωτιάς μ'αγαπάς,το ζητάς και ψηλά...φύγαμε

Πάνω από τ'αστέρια να με πας και όταν σ'έχω αγκαλιά
να με ρωτάς είναι τα όνειρά μας της φωτιάς μ'αγαπάς,το ζητάς και ψηλά...φύγαμε
Πάνω από τ'αστέρια να κοιτά και όταν είμαστε οι δυό μας με ρωτάς
είναι τα όνειρά μας της φωτιάς μ'αγαπάς,το ζητάς και ψηλά...φύγαμε

ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ-Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ( ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 8-1-2014)

Πες μου έχεις βρει αυτό που έψαχνες
Μακριά από τα ατελείωτα προβλήματα μας
Πες μου βρήκες τελίκα  αυτό που έχασες κάποια βραδυα μέσα στην καθημερινότητα μας
Πες μου το έχεις μετανιώσει, πες μου αν σου λείπω
Πες μου πως περνάς Πες μου τι άλλαξε πες  μου τι κέρδισες
Είσαι καλά ή μήπως πάλι είχες αρχίζει να βουλιάζεις  
Σε μια καινούργια βαρετή κανονικότητα 
Σαν τη δικιά μας, πες μου

Πως το αντέχεις να πετάς τη καθημερινότητα μας
Η πιο ασήμαντη στιγμή, το πιο ανούσιο λεπτό 
Το πιο αδιάφορο φιλί μας είχε κάτι μαγικό
Πως το αντέχεις να πετάς όλα όσα κάναμε δικά μας
Πες μου στ' αλήθεια πως μπορείς να λες πως σίγουρα θα βρεις
Κάτι καλύτερο από μας

 Η καθημερινότητα μας
Ήταν η αιτία  και το νόημα της ζωής  
Η καθημερινότητα μας
Είχε αξία πιο μεγάλη ότι κι αν πεις 
Από Οποιαδήποτε καινούργια εμπειρία  
Από Οποιαδήποτε αγάπη της στιγμής
Να το θυμάσαι όσο ζεις 
Να το θυμάσαι όσο ζεις

 Το 'χα πιστέψει και τη ζωή μου έβαζα στοίχημα
Ότι εσύ η εξαίρεση θα ήσουν στο κανόνα  
Κι έμεινα δίχως φωνή με μάτια ορθάνοιχτα
Ξαφνικά να σε κοιτώ σαν μαγική εικόνα 
Να ανοίγεις την πόρτα, να λες πως λυπάσαι
Έτσι απλά