Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (17-10-2010) ΒΙΤΑΛΗ ΕΛΕΝΗ - ΚΙΒΩΤΟΣ


Στίχοι: Ελένη Βιτάλη
Μουσική: Ελένη Βιτάλη
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη


Γεννήθηκα στην Κιβωτό
μαζί με τ' άλλα ζώα
και τώρα εδώ σας τραγουδώ
δαιμόνια κι αθώα

Γεννήθηκα και μου 'δωσαν
για προίκα μια μαγκούρα
να τη βαράω με δύναμη
στου νου την καμπούρα

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας
κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό
θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας
είναι από άριστο υλικό

Γεννήθηκα με ένα γιατί
μες την καρδιά κρυμμένο
ποιους μάγκες εξυπερετώ
ποιοι μ' έχουν κουρδισμένο

Με φέρανε και μου 'πανε
ποτέ μιλιά μη βγάλω
πως είναι που γεννήθηκα
προνόμιο μεγάλο

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας...

Γεννήθηκα στην Κιβωτό
εννιά και δεκατρία
την ώρα που οι πλανήτες μου
βαράγαν μα...

Μαρία με τα κίτρινα
με βάση τα δεδόμενα
εδώ ο πλανήτης χάνεται
κι εσύ το παίζεις γκόμενα

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας....

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (16-10-2010) ΜΑΡΙΝΕΛΑ - ΜΑ ΕΣΥ ΠΟΤΕ


Περνούν τα καλοκαίρια κι οι γιορτές μας
Όλα σαν τρένα βιαστικά και δεν ξαναγυρνούν
Περνούν τα πρωινά κι οι Κυριακές μας
Όλα σαν σύννεφα γοργά και δεν ξαναγυρνούν

Μα εσύ ποτέ να μη χαθείς
Ποτέ ποτέ απ' τη ζωή μου
Γιατί κυλάς όπως το αίμα στο κορμί μου
Μου δίνεις δύναμη και νόημα να ζω
Μα εσύ ποτέ να μη χαθείς
Ποτέ ποτέ απ' τη ζωή μου
Γιατί κυλάς όπως το αίμα στο κορμί μου
Μου δίνεις δύναμη και νόημα να ζω
Εσύ εσύ

Περνούν χάνονται οι όμορφες στιγμές μας
Όλα σαν τρένα βιαστικά και δεν ξαναγυρνούν
Περνούν οι μέρες τρέχουν κι βραδιές μας
Όλα σαν σύννεφα γοργά και δεν ξαναγυρνούν

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

TO ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (11-10-2010) ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΘΑΝΑΣΗΣ, ΑΓΓΕΛΕΚΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ - ΟΤΑΝ ΧΑΡΑΖΕΙ


Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Γιάννης Αγγελάκας

Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.

Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
έχει τον ήλιο τον αλάνη.

Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.

Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.