ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. 24 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ LIVE - ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ -ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ Σ' ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Καλλιτέχνης: Γιάννης Κότσιρας
Συνθέτης: Μανώλης Φάμελος
Στιχουργός: Μανώλης Φάμελος
Στίχοι:
Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Το 'χω να με σκεπάζει
Κι είναι η νύχτα θάλασσα, η νύχτα θάλασσα
Που στα βαθιά με φωνάζει
Μέρες ξημέρωσαν, τα δύσκολα πέρασαν
Μα ο νους μου πίσω γυρνάει
Φταίει το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Που το άρωμά σου κρατάει
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Γύρω μου πράγματα, σκισμένα γράμματα
Σκόρπια από δω και από κει
Γίνονται θαύματα
Μα στ' άψυχα πράγματα
Τι μπορεί να σωθεί
Θα το παλέψω, θα ξαναπιστέψω
Μα λόγο πια δεν κρατώ
Φταίει αυτό το όχι σου
Γι' αυτό το όχι σου
Όλα τ' αρνιέμαι εγώ
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Σύννεφο που με τυλίγει
Παίζω το τραγούδι σου, το τραγούδι σου
Μα ο ουρανός δεν ανοίγει
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Δε μετανιώνω
Μα όταν κρυώνω, αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Κλείσε τα μάτια, κλείστα και χόρεψέ μου,
γίνε κομμάτια, τη νύχτα χάρισέ μου,
άνοιξ' τα χέρια, σήκω και χόρεψέ μου,
μέχρι τ' αστέρια, τη νύχτα χάρισέ μου...
Κάποιος σε περιμένει, κάπου έξω μακριά...
Μα η νύχτα πως βγαίνει, σ' αυτή την ερημιά;
Τελειώσαν πια τα λόγια, τελειώσαν τα λεφτά,
Μα δωσ' μου τη φλόγα, κι ανάβω πυρκαγιά...
Κλείσε τα μάτια, κλείστα και χόρεψέ μου,
γίνε κομμάτια, τη νύχτα χάρισέ μου,
άνοιξ' τα χέρια, σήκω και χόρεψέ μου,
μέχρι τ' αστέρια, τη νύχτα χάρισέ μου...
(x3)
Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας Μουσική: Sasa Dragic Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ
Θα 'θελα μια νύχτα στ' ανέμου το νησί να 'βρισκα της μοίρας το ψεύτικο κρασί εκείνο που σε βγάζει απ' την παγωνιά να το πιω και να φύγω μακριά
Για να σε βρω στης Σμύρνης την άσβεστη φωτιά να μου φανερώνεις του Αιγαίου τα μυστικά να μου τραγουδήσεις πράγματα γνωστά και να νιώθω πως σε ξέρω από παλιά
Τι 'ναι αυτό που μας ενώνει μας χωρίζει μας πληγώνει είναι ο χρόνος που τελειώνει και ξανά μένουμε μόνοι
Απόψε θα 'θελα λιγάκι να 'φευγα απ' τα συνήθη,
απόψε θα 'θελα μια νύχτα αλλιώτικη, σαν παραμύθι,
απόψε θα 'θελα κάτι χαρούμενο κι ονειρευτό,
απόψε θα 'θελα, και τι δεν θα 'θελα,
και τι δεν θα 'θελα το βράδυ αυτό.
Απόψε θα 'θελα παιδιά,να τη γλεντήσω τη βραδιά,
να μεθύσω, να τα σπάσω και να πιω και όσο θέλω,
και μετά να την αράξω μες στην αγκαλιά που θέλω.
Απόψε θα 'θελα λιγάκι να 'φευγα απ' τα συνήθη,
απόψε θα 'θελα μια νύχτα αλλιώτικη, σαν παραμύθι,
απόψε θα 'θελα κάτι χαρούμενο κι ονειρευτό,
απόψε θα 'θελα, και τι δεν θα 'θελα,
και τι δεν θα 'θελα το βράδυ αυτό.
Απόψε θα 'θελα παιδιά,να τη γλεντήσω τη βραδιά,
να μεθύσω, να τα σπάσω και να πιω και όσο θέλω,
και μετά να την αράξω μες στην αγκαλιά που θέλω.