ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ - Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 16-4-2014)

Η θάλασσα του Πειραιά
από όλες είναι πιο γλυκιά,
απ’ του Τζελέπη την ακτή ως του Καραϊσκάκη
τα βράδια βόλτες έκανα σαν ήμουνα ναυτάκι.

Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου
που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου,
που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου
Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου.

Παιδί κι εγώ του Πειραιά στη θάλασσα και στη στεριά,
γεννήθηκα μεγάλωσα κοντά στην Τερψιθέα
και σπούδασα μηχανικός εδώ στον Προμηθέα.

Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου
που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου,
που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου
Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ- ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 15-4-2014)

Πώς ξεχαστήκαμε μονάχοι εδώ πέρα
πέρασαν κιόλας τέσσερις χειμώνες
αγάπη μου αφηρημένη αγάπη
απόψε με βαραίνουν σαν αιώνες

Λέω να βγω να πάω να μεθύσω
να ξαναπαίξουμε για λίγο να χαθούμε
να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω
και αν υπάρχει λόγος να γυρίσω

Αχ πώς ξεχάστηκα μαζί σου εδώ πέρα
με την αγάπη σου να με εξαφανίζει
αγάπη μου αφηρημένη αγάπη
ακούω μέσα στη σιωπή το σπίτι να βουίζει

Λέω να βγω να πάω να μεθύσω
να ξαναπαίξουμε για λίγο να χαθούμε
να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω
και αν υπάρχει λόγος να γυρίσω

ΝΟΤΗΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ - ΠΑΡΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 14-4-2014)

Δεν θα ρίξω κι άλλο κλάμα
να γελάς εσύ κρυφά,
δε θα πω "χαράς το πράγμα"
που μου κλέβεις τη χαρά

Δε θα σε δικαιολογήσω
στην καρδιά δεν θα κρυφτώ,
και το δρόμο θα σου δείξω
που δε θα 'χει γυρισμό

Κι αφού βάλω σε μια τάξη τ' ασυμμάζευτα
θα σου πω αν είσ' εντάξει τώρα μάζευ' τα,
κι αν κρατάς το χαρακτήρα τον αλύγιστο
παρ' το δρόμο που σου πρέπει τον αγύριστο

Δεν θ' αντέξω να το ξέρεις
τη συγγνώμη σου ξανά,
έπαψε να με ενδιαφέρει
η καρδιά σου αν πονά

Μες στο δάκρυ δεν θα κρύψω
ενοχές κι εγωισμό
και το δρόμο θα σου δείξω
που δε θα 'χει γυρισμό

Κι αφού βάνω σε μια τάξη τ' ασυμμάζευτα
θα σου πω αν είσ' εντάξει τώρα μάζευ' τα,
κι αν κρατάς το χαρακτήρα τον αλύγιστο
παρ' το δρόμο που σου πρέπει τον αγύριστο

ΕΛΕΩΝΟΡΑ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ- ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 13-4-2014)

Την καρδιά μου πλήγωσες, μ' έκανες και πόνεσα
εσύ δε μ' αγαπάς, ούτε με πονάς.
Άπονα μου φέρνεσαι, σκέφτεσαι παράλογα,
Όπου θες να πας, εσύ δε μ' αγαπάς.

Μακριά μου να φύγεις, να φύγεις, να φύγεις,
δεν θέλω ξανά να σε δώ.
Μονάχος να μείνω, να κλαίω, να πίνω
κι ας γίνω ρεμάλι σωστό.

Πίστεψα στα λόγια σου που πολλά μου έλεγες,
Εσύ δε μ' αγαπάς, ούτε με πονάς.
Φύγε και για μένανε μην ενδιαφέρεσαι,
όπου θες να πας, αφού δε με πονάς.

Μακριά μου να φύγεις, να φύγεις, να φύγεις,
δεν θέλω ξανά να σε δώ.
Μονάχος να μείνω, να μείνω, να μείνω,
κι ας γίνω ρεμάλι σωστό.

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ - ΤΡΕΛΗ ΚΑΙ ΑΔΕΣΠΟΤΗ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 12-4-2014)

  Νοιώθω ποια είσαι όταν λες το σ' αγαπώ
σαν μια βασίλισσα τσιγγάνα που περνάει
και μπαίνει στις καρδιές σαν να 'τανε μετρό
που φωτισμένο βάζει μπρος και ξεκινάει

Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά

Κι είσαι εκείνη που αν μαζί της κοιμηθώ
θα 'χω ξεχάσει ποιος να είμαι και πού πάω
κι αν αφορμή 'σαι συ ν' αλλάξω εαυτό
το παρελθόν μου μπρος τα πόδια σου πετάω

Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά

ΡΙΤΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ- ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΥΤΟΣ

Αυτός ο άνθρωπος αυτός
που περπατάει πάντα σκυφτός
και δε μιλάει σε κανένα
κλαίει κλαίει
κλαίει για μένα
κλαίει κλαίει
κλαίει για μένα.

Αυτός ο άνθρωπος αυτός
ήταν ο άλλος μου εαυτός
ήταν το άλλο
το μισό από το κορμί μου
αυτός ο άνθρωπος αυτός
ήταν ο άλλος μου εαυτός.

Αυτός ο άνθρωπος αυτός
που ήταν τόσο δυνατός
και με κοιτάζει πικραμένα
κλαίει κλαίει
κλαίει για μένα
κλαίει κλαίει
κλαίει για μένα.

Αυτός ο άνθρωπος αυτός
ήταν ο άλλος μου εαυτός
ήταν το άλλο
το μισό από το κορμί μου
αυτός ο άνθρωπος αυτός
ήταν ο άλλος μου εαυτός.

ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ- Ο ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 10-4-2014)

Μ’ έριξες στο παραμύθι
σαν να ήμουν κουτορνίθι,
και την μάσησα μαστίχα
κι έχασα ό,τι κι αν είχα.

Σε βαρέθηκα και σπάσε
και τα μου `πες - σου `πα, άσε,
όλο θα και θα και θα,
σπάσε βρε παραμυθά,
όλο θα και θα και θα,
σπάσε βρε παραμυθά.

Ως εδώ και μη παρέκει,
πάω να βρω καινούργιο στέκι,
δεν περνούν αυτά σ’ εμένα
κι ούτε που μετράς, κομμένα.

Σε βαρέθηκα και σπάσε
και τα μου `πες - σου `πα, άσε,
όλο θα και θα και θα,
σπάσε βρε παραμυθά,
όλο θα και θα και θα,
σπάσε βρε παραμυθά.

Με το πίτσι - πίτσι - πίτσι
το `χεις πρήξει το κορίτσι,
ασ’ τα κόλπα βρε Βαγγέλα,
κόφ’ το, καν’ την καραμέλα.

Σε βαρέθηκα και σπάσε
και τα μου `πες - σου `πα, άσε,
όλο θα και θα και θα,
σπάσε βρε παραμυθά,
όλο θα και θα και θα,
σπάσε βρε παραμυθά.