Μ’ έριξες στο παραμύθι
σαν να ήμουν κουτορνίθι,
και την μάσησα μαστίχα
κι έχασα ό,τι κι αν είχα.
Σε βαρέθηκα και σπάσε
και τα μου `πες - σου `πα, άσε,
όλο θα και θα και θα,
σπάσε βρε παραμυθά,
όλο θα και θα και θα,
σπάσε βρε παραμυθά.
Ως εδώ και μη παρέκει,
πάω να βρω καινούργιο στέκι,
δεν περνούν αυτά σ’ εμένα
κι ούτε που μετράς, κομμένα.
Σε βαρέθηκα και σπάσε
και τα μου `πες - σου `πα, άσε,
όλο θα και θα και θα,
σπάσε βρε παραμυθά,
όλο θα και θα και θα,
σπάσε βρε παραμυθά.
Με το πίτσι - πίτσι - πίτσι
το `χεις πρήξει το κορίτσι,
ασ’ τα κόλπα βρε Βαγγέλα,
κόφ’ το, καν’ την καραμέλα.
Σε βαρέθηκα και σπάσε
και τα μου `πες - σου `πα, άσε,
όλο θα και θα και θα,
σπάσε βρε παραμυθά,
όλο θα και θα και θα,
σπάσε βρε παραμυθά.
