ΤΟ ΤΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (13-7-2012) ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ-ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ

Στίχοι: Κώστας Κινδύνης Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη Η νύχτα κατεβαίνει με μαύρο φερετζέ κι η πόλη διψασμένη για φώτα και σουξέ. Βάλε το κόκκινο φουστάνι εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά. Έλα και μη μετράς την ώρα τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σαν φωτιά. Τι να μας περιμένει αύριο το πρωί ποιος έρωτας πεθαίνει και ποιος θα γεννηθεί. Βάλε το κόκκινο φουστάνι εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά. Έλα και μη μετράς την ώρα τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σαν φωτιά.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (12-7-2012) ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ-ΚΙΒΩΤΟΣ

Στίχοι-Μουσική: Ελένη Βιτάλη

Γεννήθηκα στην Κιβωτό μαζί με τ' άλλα ζώα και τώρα
εδώ σας τραγουδώ δαιμόνια κι αθώα Γεννήθηκα και μου
 'δωσαν για προίκα μια μαγκούρα να τη βαράω με δύναμη
 στου νου την καμπούρα Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής
σας κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό θα 'ναι εντάξει μια ζωή
στη δούλεψή σας είναι από άριστο υλικό Γεννήθηκα με ένα
 γιατί μες την καρδιά κρυμμένο ποιους μάγκες εξυπερετώ
ποιοι μ' έχουν κουρδισμένο Με φέρανε και μου 'πανε ποτέ
μιλιά μη βγάλω πως είναι που γεννήθηκα προνόμιο μεγάλο
 Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας... Γεννήθηκα στην
Κιβωτό εννιά και δεκατρία την ώρα που οι πλανήτες μου
βαράγαν μα... Μαρία με τα κίτρινα με βάση τα δεδόμενα εδώ
ο πλανήτης χάνεται κι εσύ το παίζεις γκόμενα Είμαι εξάρτημα
 εγώ της μηχανής σας....

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (11-7-2012) ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ-ΣΤΡΟΦΗ

Στίχοι- Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου

 Το ξέρω πως όλα χαθήκανε τώρα το ξέρω το
 κάστρο σου έχει καεί το ξέρω πως ψάχνεις μιαν
 άγνωστη χώρα μια χώρα καινούρια που κρύβεται
 εκεί μετά το σκοτάδι,μετά τη σιωπή. Κι όπως πάλι
ανοίγει η παλιά πληγή ο θυμός σε πνίγει για τα χρόνια
 που έχουν πια χαθεί κι όπως πάλι τρέχεις πάνω στη
στροφή ξέρω, δεν προσέχεις πόσα έχουν για πάντα
 κερδηθεί. Το ξέρω θα σβήσει μια εικόνα ωραία μια
εικόνα που πίστεψες από παιδί το ξέρω διψάς για μια
 άγνωστη θέα μια θέα καινούρια που κρύβεται εκεί μετά
την ομίχλη,μετά τη στροφή. Κι όπως πάλι ανοίγει....

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (10-7-2012) ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΝΟΣ-LAST SUMMER

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (9-7-2012) NIGMA- ΠΑΜΕ ΚΑΛΟΚΑΡΙ

Αυτό το καλοκαίρι, πόσο σου μοιάζει και η αγάπη σου, νομίζω μου ταιριάζει. Αυτό το καλοκαίρι, ήρθε για μένα, φωτιά θα βάλεις, σε όλα μου τα περασμένα. Λελό , λελό , λελό… Θέλω να 'μαι μαζί σου, θάλασσα το φιλί σου, κύμα γίνε και πάρε με, να πάμε βαθιά. Με τα μάτια βγαλμένα, να πεθαίνω για σένα, πάνω στην ακρογιαλιά …. Αυτό το καλοκαίρι, πόσο σου μοιάζει και η αγάπη σου, νομίζω μου ταιριάζει. Αυτό το καλοκαίρι, ήρθε για μένα, φωτιά θα βάλεις, σε όλα μου τα περασμένα. Πάμε πάμε, πάμε καλοκαίρι, παραλία μέρα – μεσημέρι, και τα βράδια φωτεινό αστέρι, σε νησιά που κανένας δεν τα ξέρει. Τίποτα να μην μας ενδιαφέρει, να μ' έχεις απ' το χέρι, να πάρουμε το ferry, να πάμε σ' άλλα μέρη που κανείς να μην μας ξέρει. Οι δυο μας, πάμε πάμε, πάμε καλοκαίρι Κάτι τρέχει με μένα, μάλλον τα 'χω χαμένα, λιώνω κάτω απ' τον ήλιο, καίγομαι στα φιλιά. Όμως ειν' το κορμί σου, μια βουτιά η πνοή σου, τα βαθιά σου τα νερά. Αυτό το καλοκαίρι, πόσο σου μοιάζει και η αγάπη σου, νομίζω μου ταιριάζει. Αυτό το καλοκαίρι, ήρθε για μένα, φωτιά θα βάλεις, σε όλα μου τα περασμένα. Αυτό το καλοκαίρι, πόσο σου μοιάζει και η αγάπη σου, νομίζω μου ταιριάζει. Αυτό το καλοκαίρι, ήρθε για μένα, φωτιά θα βάλεις, σε όλα μου τα περασμένα.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (8-7-2012) Γ. ΚΟΤΣΙΡΑΣ -ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΑΙΔΙ

Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Γιάννης Κότσιρας

Ήμασταν ακίνητα και αμίλητα αγάλματα, ήμασταν αγέλαστα,
 χάνει όποιος γελά. Γέλασες και κέρδισα κι έτσι μες στα χείλη
 σου έζησα, γέλαγες και κέρδιζα, σ’ έχασα μετά… Κι αν μεγάλωσα
 κι αν με τη ζωή μου μάλωσα αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια
θ’ άλλαζα θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί. Ήμασταν ακίνητοι
 απ’ το χρόνο ασυγκίνητοι, ήμασταν αμίλητοι, χάσαμε κι οι δυο… Κι αν
μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου
μάτια θ’ άλλαζα θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.
 Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα αν ερχόσουνα, μες στα δυο
σου μάτια θ’ άλλαζα θα γινόμουνα και πάλι παιδί… Κι αν μεγάλωσα κι αν
με τη ζωή μου μάλωσα αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα θα
 γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (7-7-2012) ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΙΚΟΥΔΗ- ΜΗ

Μη…Μη…Μη Μην μ' αγγίζεις τώρα μη γεματο ενοχη το βλέμμα σου με κάνει και πονάω μη μ' αγγίζεις τώρα μη..και ψάχνω αφορμή να φύγεις από διπλά μου ζητάω… Μη…Μη…Μη…. Δεν χρειάζεται ούτε καν μια λέξη να πεις οι πράξεις από μόνες τους μιλάνε δεν χρειάζεται καθόλου πια να ακουστείς τον ήχο της ντροπής τα μάτια σου γεννάνε θα ναι άτοπο να πω πως ο τρόπους που μου φέρθηκες αγάπη δεν δείχνει,θα ναι το σωστό να δω πως από πάνω μου θα βγάλω τα δικά σου ίχνη. Μη…Μη…Μη…. Μην μ αγγίζεις τώρα μη γεματο ενοχη το βλέμμα σου με κάνει και πονάω μη μ αγγίζεις τώρα μη..και ψάχνω αφορμή να φύγεις από διπλά μου ζητάω… Μάλλον έφταιγα,που δεν έβλεπα τόσα ψέμματα,τώρα έμαθα. Σε ίδιες φωτογραφίες μάλλον κοιτάμε στις νέες ιστορίες σου εγώ δεν θα είμαι. Δεν ήταν αρκετό που ήμουν δικιά σου πήγες και πλήγωσες τα όνειρα σου βιάσου και δες τώρα τι θες. Μην μ αγγίζεις τώρα μη γεματο ενοχη το βλέμμα σου με κάνει και πονάω μη μ αγγίζεις τώρα μη..και ψάχνω αφορμή να φύγεις από διπλά μου ζητάω… Μη…Μη…Μη…