ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (22-7-2012) ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ - ΑΝΑΠΤΗΡΑΣ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (21-7-2012) DE FACTO- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ Η ΑΓΑΠΗ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (20-7-2012) ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΑΛΤΗ-ΤΟ ΠΙΟ ΤΡΕΛΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΟΥ

Καλοκαίρι φως μαζί σου και βγαίνω απ' τον εαυτό μου
πιο ψηλά θάλασσα στον ήλιο να ανασαίνω κύμα η καρδιά
μου και χτυπά γίνε το πιο τρελό καλοκαίρι μου δε σε αγαπώ
σε λατρεύω κράτα τον ουρανό και το χέρι μου σε προκαλώ
και χορεύω γίνε το πιο τρελό καλοκαίρι μου δε σε αγαπώ σε
λατρεύω κράτα τον ουρανό και το χέρι μου σε προκαλώ σε τρελό
χορό έρωτας θεός φτερούγες απλώνει και ένα αστέρι πέφτει στην
καρδιά θάλασσα στον ήλιο να μας κυκλώνει όνειρα από νύχτα και
αμμουδιά

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (19-7-2012) STAN-ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ

Το ξεκινήσαμε αργά Δε θέλαμε πάρα πολλά Μετά την πρώτη τη βραδιά
 Μου λές με βλέπεις φιλικά Μια βραδιά δε φτάνει ναι Βλέπεις σε
χρειάζομαι Είσαι αυτό που θέλω, σου θυμίζω θέλω εμένα να με θες Κι
ό,τι ζήταγες εχθές Βλέπεις τα όνειρά μου δε θα σβήσω Ένα βράδυ, ένα
 βράδυ, ένα βράδυ Σε θέλω αποκλειστικά Να σε κρατάω αγκαλιά Να ξέρεις
 πως δεν είναι αργά Να πάμε αγάπη μου ψηλά Μια βραδιά δε φτάνει ναι
Βλέπεις σε χρειάζομαι Είσαι αυτό που θέλω, σου θυμίζω θέλω εμένα να
 με θες Κι ό,τι ζήταγες εχθές Βλέπεις τα όνειρά μου δε θα σβήσω Ένα
 βράδυ, ένα βράδυ, ένα βράδυ Μια ευκαιρία σου ζητώ Να φύγουμε,να
πάμε μακριά Σ' ένα νησί,στον ουρανό Από τα αστέρια πιο ψηλά

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (18-7-2012) STAVENTO - ΠΗΔΑΩ ΤΑ ΚΥΜΜΑΤΑ

Ερμηνευτές: Stavento Ένα και δύο, πηδάω τα κύματα μα αυτά τα κύματα σταματημό δεν έχουν δύο και τρία, ψάχνω τα βήματα τι κι αν σε έχασα, οι σκέψεις μου σε έχουν Μες στο μυαλό γυρνάς, όλο εκεί τριγυρνάς συνέχεια κάτι γυρεύεις, συνέχεια κάτι ζητάς μες στο δωμάτιο ανέμελη, εκεί περπατάς καθώς τα ρούχα σου ψάχνεις, γυρνάς, μου χαμογελάς "τι κάνουμε" - με ρωτάς, σου απαντώ -"ό,τι θες" λιγάκι αδιαφορώ, γιατί σε είχα και χθες αδιαφορείς, δε μιλάς, μες στον καθρέφτη κοιτάς κάτι σε τρώει, κάτι έχεις, ίσως κάπου πονάς δε σε ρωτώ, σε κοιτώ που τα μαλλιά σου χτενίζεις να μη ξεχνώ πως μ' αγαπάς πάλι μου υπενθυμίζεις δε σου απαντάω, γελώ, και να 'μαι τώρα εδώ τα κύματα να πηδώ, την πόρτα σου για να βρω Ένα και δύο, πηδάω τα κύματα μα αυτά τα κύματα σταματημό δεν έχουν δύο και τρία, ψάχνω τα βήματα τι κι αν σ' έχασα, οι σκέψεις μου σε έχουν Έπρεπε να σε χάσω για να εκτιμήσω όλα εκείνα που θυμίζανε που να 'μασταν στο ίδιο τώρα χαζεύω τον καθρέφτη που με χάζευες κι αράζω στη γωνιά που σ' άρεσε και άραζες πατάω όπου πατούσες, αγγίζω ό,τι ακουμπούσες θα σώπαινα αν μιλούσες, θα κοίταγα όπου κοιτούσες άδειες ντουλάπες, στον καθρέφτη πάνω τα καλλυντικά σου έχω ξεμείνει μονάχα με κάνα δυο εσώρουχά σου γύρισε πίσω να τα βάλεις, θα είμαι εδώ ψέματα λέω, εδώ θα 'μαι απλά ίσως κρυφτώ μοιάζουν με κύματα οι μέρες, μα εγώ τα πηδώ αρκεί στην πόρτα σου όταν φτάσω άλλονε να μη δω Ένα και δύο, πηδάω τα κύματα μα αυτά τα κύματα σταματημό δεν έχουν δύο και τρία, ψάχνω τα βήματα τι κι αν σε έχασα, οι σκέψεις μου σε έχουν Τέσσερα, πέντε, στην πόρτα σου έφτασα άλλος μου άνοιξε, ξέχασα τ' όνομά μου έξι και δυο, το μέτρημα έχασα γύρισα πίσω μόνο εγώ και η μαγκιά μου

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (17-7-2012) ΝΙΚΟΣ ΒΕΡΤΗΣ- ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (16-7-2012) ΤΡΙΦΩΝΟ-ΝΑ ΜΑΓΑΠΑΣ

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά Να κοιταχτούμε λες
 κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου
 πήρε πολλά το εφτά εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ’ όλα αυτά Μακάρι
 να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα
 σωρό Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ Κι ας
 κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το
 πρωί Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί Τα χρόνια φεύγουν, γοργά
περνούν και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν Μικρά τα ονόματα που όλα τα
χωρούν Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά Στο σινεμά στο κορμί
 μου κόλλα τρυφερά Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
 Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί
 Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η. Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως,
αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή Να μ’ αγαπάς
 εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά συναντηθήκαμε
στη μέση του καιρού Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά Να κοιταχτούμε
 λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ’ακούνε την
νύχτα αυτή παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί