ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. 24 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ LIVE - ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ -ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ Σ' ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Απόψε θα `θελα να `ρθεις
και να μου πεις σε θέλω
απ΄ το σκοτάδι να φανείς
σαν ξεχασμένο τρένο
Να σου λέω έλα, να μιλάς για τρέλα
να μου λες
δεν πρέπει, δεν μπορώ
Να σου λέω έλα, να μιλάς
για τρέλα
κλαίει η αγάπη σαν μωρό
Απόψε θά `θελα
να βγω
στου κόσμου το μπαλκόνι
να σου φωνάξω όσο
ζω
ποτέ δε θα `σαι μόνη
Να σου λέω έλα, να μιλάς για
τρέλα
να μου λες δεν πρέπει, δεν μπορώ
Να σου λέω έλα,
να μιλάς για τρέλα
κλαίει η αγάπη σαν μωρό
Ποιος να συγκριθεί μαζί σου
κι απ το νου μου να σε σβήσει
Ποιος στο βάθος της ψυχής μου
θα τολμήσει να σ' αγγίξει
Μετ' από σένα που, πες' μου να πάω που
μετ' από σένα τι,
τι ν' αγαπήσω τι
Mετ' από σένα ποιόν, ποιον να πιστέψω ποιόν
μετ' από σένα πως, να ζήσω άλλο πως
ποιος να συγκριθεί μαζί σου
Ποιος να συγκριθεί μαζί σου
όταν φύγεις μακριά μου
Ποιος τη θέση
σου θα πάρει
στο κορμί και την καρδιά μου
Μετ' από σένα που, πες' μου
να πάω που
μετ' από σένα τι, τι ν' αγαπήσω τι
Mετ' από σένα ποιόν, ποιον
να πιστέψω ποιόν
μετ' από σένα πως, να ζήσω άλλο πως
ποιος να συγκριθεί
μαζί σου...
Επιστρέφω σε λίγο
Τα ρολλά μου κλειστά
Θέλω μόνο να φύγω
Κι ας γυρίσω ξανά..
Επιστρέφω σε λίγο
Κι ας είναι αργά
Τ' όνειρο δεν αφήνω
Κι ας κοστίζει ακριβά..
Επιστρέφω σε λίγο
Κι ας μην είσαι εκεί
Δεν μπορώ άλλο να μείνω
Κι ίσως μια άλλη στιγμή..
Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
Παράξενο παιχνίδι είν' η ζωή
Την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ό,τι βγει
Αρκεί να ξανα αρχίζαν όλα απ' την αρχή..
Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
Παράξενο παιχνίδι είν' η ζωή
Την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ό,τι βγει
Αρκεί να ξανα αρχίζαν όλα απ' την αρχή..
Επιστρέφω σε λίγο
Δε θα πάω μακριά
Την αλήθεια θα κρύβω
Για μια μόνο βραδιά..
Επιστρέφω σε λίγο
Ειν' η πόλη μικρή
Στην υγειά μας θα πίνω
Κι ίσως μια άλλη στιγμή..
Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
Παράξενο παιχνίδι είν' η ζωή
Την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ό,τι βγει
Αρκεί να ξανα αρχίζαν όλα απ' την αρχή..
Πάνω σου η γη ξυπνάει,
ήλιος μπαίνει από παντού.
Κάθομαι και σε κοιτάζω, μη με φοβάσαι.
Είσαι ακόμα
από τον ύπνο,
τ΄όνειρο έχει εξατμιστεί.
Μάρτιο θυμίζεις
πώς να σε προβλέψω;
Ένα απ΄όλα τα βιβλία
που έχω μέσα
μου βαθιά
του έρωτα φεγγάρια μαύρα το φωτίζουν.
Τίποτα
δεν έχει μείνει
κι όμως όλα είναι εδώ.
Άφησέ με να αγγίξω
τα μαλλιά σου.
Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω
προτιμώ στην κόλαση μαζί σου.
Άφωνη η ζωή ρωτάει
τόση
ομορφιά από πού;
Βρέχει ο ουρανός ρουμπίνια κι απαντάει:
Μόνο
η αγάπη ξέρει τώρα έμαθα κι εγώ
πόσο ανάγκη έχω από την αγκαλιά
σου.
Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην
κόλαση μαζί σου.
Τίποτα άλλο εκτός από εσένα στο φως.
Τίποτα άλλο
που να με σκοτώνει γλυκά.
Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου
λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου.
Πού να `σαι τώρα πού γυρνάς,
ποιο κύμα σε παίρνει
Ποιο όνειρο τσαλαπατάς
και ποιος σ΄ ανασταίνει
Ποιος δρόμος σε κρατάει μακριά
από το ταξίδι
ποιος
έρωτας σε λαχταράει,
ντυμένος σαν φίδι
Ποια λόγια
ανάβουνε ξανά
τις σκόρπιες σου στάχτες
Ποια ψεύτικα
μοιραία θα
και ποιες αυταπάτες
Ποια ευτυχία ξεδιψάει
μες στα δάκρυα σου
Ποια παγωνιά τώρα ξυπνάει
μέσα
απ΄ την φωτιά σου
Ποια παγωνιά τώρα ξυπνάει...
Πού να `σαι
τώρα πού γυρνάς
γύρισε πίσω
Δε θέλω στα όνειρα μου μοναχά
πια να σε βρίσκω
Πού να `σαι τώρα που γυρνάς...
Πού να `σαι
τώρα που...
Περνάνε όλα βιαστικά
και με παρασέρνουν
Βασανισμένη
μου καρδιά
μακριά μου σε παίρνει
Συνήθιζα να προσπερνάω,
μα τώρα
θυμάμαι
Τα πιο μικρά σου μυστικά
και να που φοβάμαι
Να μάθω τώρα
να γελάω,
να μάθω να χάνω,
να μάθω να σ΄ αναζητάω
και να μη σε φτάνω
Να μάθω τώρα να γελάω,
να μάθω να χάνω,
να μάθω να σ΄ αναζητάω
και
να μη σε φτάνω,
να μάθω να σ΄ αναζητάω...
Πού να `σαι τώρα πού γυρνάς
γύρισε πίσω
Δε θέλω στα όνειρά μου μοναχά
πια να σε βρίσκω
Πού να `σαι
τώρα πού γυρνάς...
Γύρισε πίσω...
Ήρθες απ'το πουθενά,
όλα έμοιαζαν χαμένα
και τα άλλαξες..
Γκρέμισα ναούς και τους έχτισες,
ήμουνα νεκρός και μ'ανέστησες,
μες στο σώμα μου με κατέκλυσες,
τώρα..
Περιθώρια στενά είχα
πάντοτε αλλά
μόνο μ'ένα σου φιλί
μ'έκανες απ' την αρχή,
να παλέψω
δίχως φώς
να φωτίσει ο ουρανός,
δίχως τέλος και αρχή,
θα 'σαι κάθε
λογική.
Ήρθες απ'το πουθενά,
Όλα έμοιαζαν χαμένα
και τα άλλαξες..
Γκρέμισα ναούς και τους έχτισες,
ήμουνα νεκρός και μ'ανέστησες,
μες
στο σώμα μου με κατέκλυσες,
τώρα..
Γκρέμισα ναούς και τους έχτισες,
ήμουνα νεκρός και μ'ανέστησες,
μες στο σώμα μου με κατέκλυσες,
τώρα..
Στο σκοτάδι και στο φώς
δίχως θύματα γυμνός,
ένα άγγιγμα μπορεί
να σ'αλλάξει
τη ζωή,
τώρα ότι κι αν συμβεί
ξέρω πως θα είσαι εκει,
με λιακάδα και βροχή
ν'απαλύνεις την πληγή.
Γκρέμισα ναούς και τους έχτισες,
ήμουνα νεκρός και
μ'ανέστησες,
μες στο σώμα μου με κατέκλυσες,
τώρα..
Γκρέμισα ναούς και
τους έχτισες,
ήμουνα νεκρός και μ'ανέστησες,
μες στο σώμα μου με κατέκλυσες,
τώρα..
Ήρθες απ' το πουθενά..