ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. 24 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ LIVE - ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ -ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ Σ' ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014
Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014
ΓΙΩΤΑ ΝΕΓΚΑ- ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑ 27-1-2014)
Κανείς δεν θα μπορέσει μου 'χες πει
Να με πονέσει πάλι όπως εσύ
Κι αφού είπαμε γεια με τα δάκρυα στεγνά
Τα παράθυρα αφήνω όλη μέρα κλειστά
Ποτέ δε θα σ' αφήσω μου 'χες πει
Να ζήσεις στα όνειρά μου όπως πριν
Κι όμως να περπατώ μες τον ύπνο σου εγώ
Και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά
Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά
Πώς γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά
Χαρά σ' αυτόν που τώρα σ' αγαπά
Χαράζει και σ' αγγίζει στα μαλλιά
Κι όμως να περπατώ μες τον ύπνο σου εγώ
Και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά
Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά
Πώς γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά
Κανείς δεν θα μπορέσει μου 'χες πει
Ποτέ να μ' αγαπήσει όπως εσύ
Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014
ΑΝΤΖΕΛΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ- ΚΑΝΩ COME BACK (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 26-1-2014)
Είχα κατάθλιψη και μελαγχολία
Και ζούσα μόνιμα στην αγωνία
Είχα κλειδώσει για πάντα
Την καρδιά μου
Μα τώρα αναίρεσα και ζω
Τα όνειρά μου
Μοιάζει σα παραμυθάκι
Ο έρωτας αυτός
Ήταν θέλημα θεού
Όλα ευτυχώς
Κάνω come back
come back στον έρωτά σου
σε ερωτεύτηκα και μπράβο
και μαγκιά σου
Κάνω come back
come back και στο δηλώνω
αν με πληγώσεις
επι τόπου σε τελείωνω
Ήμουν συγκάτοικος
Στη μοναξιά μου
Μόνη κουβέντιαζα
Στην ερημιά μου
Τώρα θα πίνω για σένα
Θα μεθάω
Φωτιά θα βάλω στα παλιά
Πια δεν γυρνάω
Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014
ΣΕ ΘΕΛΩ-Β. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (25-1-2014 ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ)
Είν' ο αέρας που τα βράδια μου σφυράει
Είν' η καρδιά μου που φρικτά σε αγαπάει
Είν' η ζωή μας που αφήσαμε και πάει
μια φλέβα έρωτα που σπάει και χτυπάει
Είναι το φως σου που μ' αγγίζει και ανθίζω
είναι που έμαθα στο τίποτα να ελπίζω
είναι που έπαψα την τύχη μου να βρίζω
μια τύχη άτυχη που πια δεν την γνωρίζω
Σε θέλω, σε θέλω
με ντύνω, με στολίζω
πάρε με, με χαρίζω
Σε θέλω, σε θέλω
σε 'σένα που ελπίζω
σε 'σένα με χαρίζω
Είναι τα μάτια σου που κλείνεις και τρομάζω
είναι που μέσα σου σαν χρώμα ξεθωριάζω
είναι που θέλω το κορμί σου και διστάζω
μη φύγει τ' όνειρο καθώς θα σ' αγκαλιάζω
Είν' η κορδέλα σου που φέρνει το άρωμά σου
αυτή που μάζευες τις νύχτες τα μαλλιά σου
νύχτες που σ' έπινα στα bar της αγκαλιάς σου
σήκω ξημέρωσε θ' αργήσεις στην δουλειά σου...
Είν' η καρδιά μου που φρικτά σε αγαπάει
Είν' η ζωή μας που αφήσαμε και πάει
μια φλέβα έρωτα που σπάει και χτυπάει
Είναι το φως σου που μ' αγγίζει και ανθίζω
είναι που έμαθα στο τίποτα να ελπίζω
είναι που έπαψα την τύχη μου να βρίζω
μια τύχη άτυχη που πια δεν την γνωρίζω
Σε θέλω, σε θέλω
με ντύνω, με στολίζω
πάρε με, με χαρίζω
Σε θέλω, σε θέλω
σε 'σένα που ελπίζω
σε 'σένα με χαρίζω
Είναι τα μάτια σου που κλείνεις και τρομάζω
είναι που μέσα σου σαν χρώμα ξεθωριάζω
είναι που θέλω το κορμί σου και διστάζω
μη φύγει τ' όνειρο καθώς θα σ' αγκαλιάζω
Είν' η κορδέλα σου που φέρνει το άρωμά σου
αυτή που μάζευες τις νύχτες τα μαλλιά σου
νύχτες που σ' έπινα στα bar της αγκαλιάς σου
σήκω ξημέρωσε θ' αργήσεις στην δουλειά σου...
Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014
ΤΟ ΜΕΤΡΗΜΑ-ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 24-1-2014)
Τους ανθρώπους της ζωής μου
κάθισα να τους μετρήσω
τους παρόντες, τους απόντες
κάνα δυο περαστικούς.
Όσους ήρθαν για να μείνουν
όσους έφυγαν πριν γίνουν,
τους κοινόχρηστους, τους ξένους,
τους πολύ προσωπικούς.
ΡΕΦ: Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό, τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ’ ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.
Τους ανθρώπους της ζωής μου
θα ’ θελα να τους κρατήσω...
Τα αγρίμια, τους αγγέλους
και τους πιο κανονικούς.
Όσους άφησαν σημάδι
όσους πήρε το σκοτάδι,
τους εκείνους, τους τυχαίους
τους πολύ προσωπικούς.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό, τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ’ ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.
Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι, κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί, φοβισμένοι
δικοί μου και ξένοι, λαμπροί και θλιμμένοι
σε σχέσεις, σε σπίτια καλά κλειδωμένοι.
Χαρούμενοι, άσχετοι, συνεπιβάτες
Μποέμ καλλιτέχνες, παιδιά με γραβάτες.
Εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι
που δίνουν με μέτρο, που κάνουν σπατάλη.
Αγάπες που έμοιαζαν να `χουν αξία
και άλλες που ξέμειναν στη χειραψία
Φτωχοί συγγενείς που σερβίρουν τα έτοιμα
οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα.
Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα
Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα...
Όσοι ζουν με το αίσθημα....
Φοβάμαι...πως χάνω το μέτρημα ....
κάθισα να τους μετρήσω
τους παρόντες, τους απόντες
κάνα δυο περαστικούς.
Όσους ήρθαν για να μείνουν
όσους έφυγαν πριν γίνουν,
τους κοινόχρηστους, τους ξένους,
τους πολύ προσωπικούς.
ΡΕΦ: Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό, τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ’ ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.
Τους ανθρώπους της ζωής μου
θα ’ θελα να τους κρατήσω...
Τα αγρίμια, τους αγγέλους
και τους πιο κανονικούς.
Όσους άφησαν σημάδι
όσους πήρε το σκοτάδι,
τους εκείνους, τους τυχαίους
τους πολύ προσωπικούς.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό, τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ’ ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.
Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι, κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί, φοβισμένοι
δικοί μου και ξένοι, λαμπροί και θλιμμένοι
σε σχέσεις, σε σπίτια καλά κλειδωμένοι.
Χαρούμενοι, άσχετοι, συνεπιβάτες
Μποέμ καλλιτέχνες, παιδιά με γραβάτες.
Εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι
που δίνουν με μέτρο, που κάνουν σπατάλη.
Αγάπες που έμοιαζαν να `χουν αξία
και άλλες που ξέμειναν στη χειραψία
Φτωχοί συγγενείς που σερβίρουν τα έτοιμα
οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα.
Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα
Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα...
Όσοι ζουν με το αίσθημα....
Φοβάμαι...πως χάνω το μέτρημα ....
Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΒΑΝΔΗ- ΧΑΝΩ ΕΣΕΝΑ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 23-1-2014)
Tώρα το βλέπω καθαρά φεύγεις και γίνεσαι κανένας
παλεύει ο νους με την καρδιά
μα δεν την κτίζει την αγάπη ένας
κι όσο οι μέρες περνούν μοιάζει ψέμα
στις σκιές σε ζήτω με ένα βλήμα, μια λέω ως άδω
μια ως το τέρμα κι όσο πάω πιο κοντά χάνω εσένα
παλεύει ο νους με την καρδιά
μα δεν την κτίζει την αγάπη ένας
κι όσο οι μέρες περνούν μοιάζει ψέμα
στις σκιές σε ζήτω με ένα βλήμα, μια λέω ως άδω
μια ως το τέρμα κι όσο πάω πιο κοντά χάνω εσένα
θα αλλάζω συνήθειες ξανά ,ζούσα και πριν γνωρίσω εσένα
μην μου ζητάς να είμαι κοντά φεύγω πριν να χαθείς στον χρόνο
με το κεφάλι μου ψηλά όπως μου ζήτησες σε αφήνω μόνο.
μην μου ζητάς να είμαι κοντά φεύγω πριν να χαθείς στον χρόνο
με το κεφάλι μου ψηλά όπως μου ζήτησες σε αφήνω μόνο.
κι όσο οι μέρες περνούν μοιάζει ψέμα τις
στις σκιές σε ζήτω με ένα βλήμα μια λέω ως εδώ
μια ως το τέρμα κι όσο πάω πιο κοντά χάνω εσένα
στις σκιές σε ζήτω με ένα βλήμα μια λέω ως εδώ
μια ως το τέρμα κι όσο πάω πιο κοντά χάνω εσένα
θα αλλάζω συνήθειες ξανά ,ζούσα και πριν γνωρίσω εσένα
θα αλλάζω συνήθειες ξανά ,ζούσα και πριν γνωρίσω εσένα.
θα αλλάζω συνήθειες ξανά ,ζούσα και πριν γνωρίσω εσένα.
Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014
ΓΩΓΩ ΤΣΑΜΠΑ - ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΙΑ ME TON JOHN TRAVOLTA ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΛΕΤΟ ΤΟΥ(ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 22-1-2014)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)