Να, να, να, να
Να, να, να, να
Τον έλεγχο χάνω (οοοοο)
Να, να, να, να
Να, να, να, να
Τον έλεγχο χάνω (οοοοο)
Είναι η στιγμή που ποτέ δεν περίμενα,
μια συλλαβή σου και όλα μοιάζουν εφήμερα,
σήμερα, θέλω να σε γνωρίσω, σίγουρα,
μα δεν ξέρω που είμαι και δεν θυμάμαι που ήμουνα.
Κάθε τραγούδι μάλλον μιλάει σε μένα,
ένα λουλούδι φύτρωσε σε χώρα τσιμεντένια,
μόνη έννοια, πως να σου κλέψω ένα βλέμμα
κι ότι και να βγει από τα χείλη δεν θα 'ναι ψέμα.
Κι όταν με βλέπεις με θερίζεις σαν το στάχυ,
νομίζω νιώθω πεταλούδες στο στομάχι,
όπως να 'χει, νιώθω κάτι θα μου πεις,
δεν φαίνεται να ψάχνεις μα τον τρόπο θα βρεις.
Οι ώρες φαίνονται λεπτά, τα λεπτά δευτερόλεπτα,
όλα ήταν μαύρα, τώρα μοιάζουν μ' ολόλευκα,
το λεγα, δε θα ξέρω που πατάω,
όταν δεν πίνω απόψε από έρωτα μεθάω.
Χρόνος δε μένει,
το έδαφος δένει,
πάμε πιο πάνω,
τον έλεγχο χάνω.
Γι' αυτήν την στιγμή ζω,
σε θέλω, νομίζω,
δεν ξέρω τι κάνω,
τον έλεγχο χάνω.
Πιάνω το χέρι σου,
κι όλα μοιάζουν με ένα παραμύθι,
δικιά μου για να γίνεις,
θα γκρεμίσω όλα τα τείχη.
Αν τύχει και μου πεις,
δεν σε πείθει η ματιά μου,
οι στίχοι όλου του κόσμου,
σε θέλουνε κοντά μου.
Μοιάζει η καρδιά μου με ραδιόφωνο,
που βρήκε το σταθμό που θα ακούει μια ζωή.
Μοιάζει η αγάπη μ' ένα πλοίο,
που το τελευταίο λιμάνι πλέον είσαι μόνο εσύ.
Απορώ αν υπάρχει κάτι για να σ' αρνηθώ,
αν το βρω, θα 'ναι μάλλον το ν' αλλάξω ουρανό.
Κι άμα σ' έχω δω, μέχρι να 'ρθει το ξημέρωμα,
το αύριο τι θα φέρει, δεν το ξέρω μα....
Αλλάζει η μελωδία κι ο ρυθμός απ' τα ηχεία
όταν με κοιτάς ευθεία, κατευθείαν μεσ' τα μάτια,
μία ιστορία ξεκινά, που το τέλος δε κοιτά,
φίλα με, να σε φυλά μια αγκαλιά μετά.
Χρόνος δε μένει,
το έδαφος δένει,
πάμε πιο πάνω,
τον έλεγχο χάνω.
Γι' αυτήν την στιγμή ζω,
σε θέλω, νομίζω,
δεν ξέρω τι κάνω,
τον έλεγχο χάνω.
Χρόνος δε μένει,
το έδαφος δένει,
πάμε πιο πάνω,
τον έλεγχο χάνω.
Γι' αυτήν την στιγμή ζω,
σε θέλω, νομίζω,
δεν ξέρω τι κάνω,
τον έλεγχο χάνω.
Να, να, να, να
Να, να, να, να
Τον έλεγχο χάνω (οοοοο)
Να, να, να, να
Να, να, να, να
Τον έλεγχο χάνω (οοοοο)
Είσαι τοσο παιδί κατα βάθος,
είσαι τόσο καλό κατα λάθος
είσαι τόσο αφελής
που αμα θέλεις μπορείς
οσα χάνουν οι ξύπνιοι να βρεις.
Είσαι τόσο αστείο μορτάκι
σου φιλάω και το δαχτυλάκι
που ΄χει πάθει ζημιά
τι τον θες τον καυγα,
τι τον θες αφου πιάνεις λαβράκι
Ελα ψυχούλα μου, ελα καρδούλα μου
Ξέρω δεν είσαι ό,τι δείχνεις
αλλοι σε παίξανε αλλοι σε μπλέξανε
κλαψε γιατί όταν κλαίς μικροδείχνεις.
Δάγκωσ' τα χείλη σου
είμαι μαντήλι σου
σβήνω τον πάγο απ΄το βλέμμα.
Έλα στραβάδι μου
πιάσου απ΄το χάδι μου
κράτα εδώ μην σε πάρει το ρέμα
Μην ποζάρεις σαν μούτρο σε μένα
δε σε παίζω με φύλλα κρυμμένα.
Βρίσκω αυτή τη ρωγμή
που η ζωή ηρεμεί
το χαμένο λατρεύει κορμί.
Δεν υπάρχουν νερά του Ιορδάνη
κι oταν πιάνεις μώρο μου λιμάνι
μην την ψάχνεις πολύ
όλοι οι αμαρτωλοι,
όλοι είναι απ΄ το ίδιο χαρμάνι.
Τους ανθρώπους της ζωής μου
κάθισα να τους μετρήσω
τους παρόντες, τους απόντες
κάνα δυό περαστικούς
Όσους ήρθαν για να μείνουν
όσους έφυγαν πριν γίνουν
τους κοινόχρηστους,τους ξένους
τους πολύ προσωπικούς...
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό,τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ' ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή
Τους ανθρώπους της ζωής μου
θα 'θελα να τους κρατήσω
τα αγρίμια, τους αγγέλους
και τους πιο κανονικούς.
Όσους άφησαν σημάδι
όσους πήρε το σκοτάδι
τους "εκείνους", τους τυχαίους
τους πολύ προσωπικούς...
...
Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες κι αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι, κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί,φοβισμένοι.
Δικοί μου και ξένοι, λαμπροί και θλιμμένοι
σε σχέσεις, σε σπίτια καλά κλειδωμένοι.
Χαρούμενοι, άσχετοι,συνεπιβάτες
μποέμ καλλιτέχνες, παιδιά με γραβάτες.
Εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι
που δίνουν με μέτρο,που κάνουν σπατάλη.
Αγάπες που έμοιαζαν να 'χουν αξία
και άλλες που ξέμειναν στη χειραψία.
Φτωχοί συγγενείς που σερβίρουν τα έτοιμα
οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα
όσοι ζουν με το αίσθημα...
Φοβάμαι πως χάνω το μέτρημα.......
Aνέβηκα στην πιπεριά μαυρομάτα και ξανθιά
για να κόψω ένα πιπέρι συ 'σαι το γλυκό μου ταίρι
Bλέπω μια κόρη κι άλλαζε και την καρδιά μου τάραζε
και μου λέει μη φοβάσαι βάλ' το χέρι σου και πιάσε
Tην τσίμπησα μες στο λαιμό σκούζει φωνάζει όχι εδώ
και μου λέει παρακάτω από το λαιμό πιο κάτω
Tην τσίμπησα στα δυο βυζιά σκούζει φωνάζει κερατά
και μου λέει παρακάτω απ' τα δυο βυζιά πιο κάτω
Tην τσίμπησα στον αφαλό σκούζει φωνάζει ούτε 'δω
και μου λέει παρακάτω απ' τον αφαλό πιο κάτω
Tην τσίμπησα στα γόνατα φωνές και ξελιγώματα
και μου λέει παραπάνω απ' τα γόνατα πιο πάνω
Σκύβω κι ο μαύρος τι να δω να ρεματάκι δροσερό
γύρω γύρω είχε βούρλα και στη μέση μια βρυσούλα
Ήτανε και κατηφόρα έβαλα και λίγη φόρα
πέφτει σκούζει απ' τη χαρά της και την άκουσ' ο μπαμπάς της
Tι έχεις κόρη μ' κι είσαι κάτου κι είν' τα πόδια σου στ' αυτιά τ'
μέγας πόνος μ' έχει πιάσει και με τρίβει να περάσει
