Ακόμα έχω στο νου μου ένα κομμάτι του εαυτού μου
ανέμελο να γυρνάει σε ουρανούς να πετάει.
Τι κι αν όλα έχουν αλλάξει, αυτό δεν μπαίνει σε τάξη
στέκεται όρθιο πολεμάει για όλα αυτά που αγαπάει.
Ακόμα έχω στο νου μου έναν αλήτη που πάει
κόντρα στον άνεμο ψάχνει όλα αυτά που λαχταράει.
Στα ρούχα τους δε χωράει, στα λόγια τους αντιδράει
Σκέφτεται πρώτα καλά και ύστερα μιλάει.
Ένα ακόμα αλάνι που ψάχνει να βρει λιμάνι
που ακόμα θέλει να γυρνάει σε μια ατέλειωτη πλάνη
που ακόμα θέλει ν' αγγίξει όσα ο νους του δεν φτάνει
Που ξέρει να κερδίζει, ξέρει όμως και να χάνει.
"Έχω κι εσένα, το πιο όμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό...
Έχω κι εσένα, πανέμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό..."
Έχω μια ψυχή ακόμα που ελεύθερη πλανιέται
μέσα στα τόσα κάγκελα ελεύθερη λογιέται.
Καμιά φορά ξεγελιέται και τότε αλήθεια πονάει
με αποτέλεσμα να πίνει, μόνη της να μεθάει.
Έχω μέσα μου μια μπέσα, σε μπεσαλίδες τη δείχνω
Τους άλλους δεν τους αξίζει γι'αυτό άκυρο τους ρίχνω
Ίσως να άλλα τόσα, μα τα ψάχνω ακόμα
Μικρός να δίνω συμβουλές, μεγάλος να βουλώνω στόμα.
Μια πληγή έχω μέσα μου, μ' αλάτι τη θρέφω
ποτέ μη κλείσει, να πονάει, πάντα για να προσέχω
Τα λάθη που έκανα πάντα να μου υπενθυμίζει
Να προσπαθώ για τα σωστά πάντα να μου το θυμίζει.
"Έχω κι εσένα, το πιο όμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό...
Έχω κι εσένα, πανέμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό..."
Τι κι αν τα χρόνια περνάνε, το σώμα μου κι αν γερνάει
Ακόμα μέσα μου έχω ένα παιδί που γελάει
Στις μαλακίες αντιδράει, ακόμα ελπίδες κεντάει
Με χρώματα που ανταμώνει στους ουρανούς που πετάει.
"Έχω κι εσένα, το πιο όμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό...
Έχω κι εσένα, πανέμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό..."
