Μεσ’ τους δρόμους τριγυρνάνε
οι μανάδες και κοιτάνε
ν’ αντικρίσουνε,
τα παιδιά τους π’ ορκιστήκαν
στο σταθμό όταν χωριστήκαν
να νικήσουνε.
Μα για `κείνους που `χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει,
ας χαιρόμαστε,
και ποτέ καμιά ας μη κλάψει,
κάθε πόνο της ας κάψει,
κι ας ευχόμαστε:
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
παιδιά στη γλυκιά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες να `ρθετε ξανά.
Λέω σ’ όσες αγαπούνε
και για κάποιον ξενυχτούνε
και στενάζουνε,
πως η πίκρα κι η τρεμούλα
σε μια τίμια Ελληνοπούλα,
δεν ταιριάζουνε.
Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου
και Πλακιώτισσες,
όσο κι αν πικρά πονούμε
υπερήφανα ας πούμε
σαν Σουλιώτισσες.
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
παιδιά στη γλυκιά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες να `ρθετε ξανά.
Με της νίκης τα κλαδιά,
σας προσμένουμε παιδιά
Η θάλασσα του Πειραιά
από όλες είναι πιο γλυκιά,
απ' του Τζελέπη την ακτή ως του Καραϊσκάκη
τα βράδια βόλτες έκανα σαν ήμουνα ναυτάκι.
Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου
που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου,
που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου
Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου.
Παιδί κι εγώ του Πειραιά στη θάλασσα και στη στεριά,
γεννήθηκα μεγάλωσα κοντά στην Τερψιθέα
και σπούδασα μηχανικός εδώ στον Προμηθέα.
Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου
που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου,
που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου
Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου.
Αποβραδίς ξεκίνησα
Μ' ένα παλιό μου φίλο
για το Χατζηκυριάκειο
Και για τον Άγιο Νείλο
Που έχει ρετσίνα δροσερή
Και όμορφα κορίτσια
Μόνο που σε τρελαίνουνε
Με νάζια και καπρίτσια
Έχει και μια μελαχροινή
Που είναι όλο νάζι
Πρώτα με κέρναγε φιλιά
Και τώρα δεν την νοιάζει
Και κάθε βράδυ καρτερώ
Μπροστά μου να περάσει
Και αν δεν την κλέψω μια βραδιά
Ο κόσμος να χαλάσει
