ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. 24 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ LIVE - ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ -ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ Σ' ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Είσ' ένας έρωτας παράνομος και κλέφτης Που μια ζωή μέσα στα λάθη του θα πέφτεις Είσ' ένας πόνος, ένα δίκοπο μαχαίρι Σα χειμωνιάτικο και γκρίζο καλοκαίρι Έρωτας ένας, πρόσωπα δύο αλλού η θάλασσα κι αλλού το πλοίο Έρωτας ένας, πρόσωπα δύο αλλού η θάλασσα κι αλλού το πλοίο Είσαι μια γυναίκα μέσα στην απόγνωση καταδικασμένη μες στην απομόνωση μια μικρή Ελλάδα που δεν ονειρεύεται σύνθημα στον τοίχο που απαγορεύεται Είσαι μια γυναίκα μέσα στην απόγνωση καταδικασμένη μες στην απομόνωση μια μικρή Ελλάδα που δεν ονειρεύεται σύνθημα στον τοίχο που απαγορεύεται Είσαι μια τρέλα που της βάλαν χειροπέδες Είσ' ένας χρόνος που κρατάει λίγες μέρες Ένας παράνομος σταθμός ραδιοφώνου Που λέει τραγούδια της αγάπης και του πόνου Έρωτας ένας, πρόσωπα δύο αλλού η θάλασσα κι αλλού το πλοίο Έρωτας ένας, πρόσωπα δύο αλλού η θάλασσα κι αλλού το πλοίο Είσαι μια γυναίκα μέσα στην απόγνωση καταδικασμένη μες στην απομόνωση μια μικρή Ελλάδα που δεν ονειρεύεται σύνθημα στον τοίχο που απαγορεύεται Είσαι μια γυναίκα μέσα στην απόγνωση καταδικασμένη μες στην απομόνωση μια μικρή Ελλάδα που δεν ονειρεύεται σύνθημα στον τοίχο που απαγορεύεται σύνθημα στον τοίχο που απαγορεύεται σύνθημα στον τοίχο που απαγορεύεται
Σε πίστεψα απ’ τη αρχή σε κράτησα κοντά μου, σου `δειξα δρόμο μυστικό να μπεις στα όνειρα μου. Μα δεν κατάλαβα ο τρελός τα τόσα ψέματα σου κάνεις απλά το κέφι σου δε δίνεις την καρδιά σου.
Ασυγχώρητο μου παραστράτημα, λάθος μου μοιραίο και μεγάλο, τι πληρώνω πες μου ποιο αμάρτημα, πως απ’ την ψυχή μου να σε βγάλω.
Τώρα οι νύχτες μου φωτιές κυκλώνουν τη ζωή μου ένα ατέλειωτο γιατί ματώνει τη σιωπή μου. Και ξημερώνω με σκιές στο άδειο μου κρεβάτι πώς να ξεχάσω πόσο φταις που έσβησε η αγάπη.
Ασυγχώρητο μου παραστράτημα λάθος μου μοιραίο και μεγάλο, τι πληρώνω θεέ μου ποιο αμάρτημα, πως απ’ την ψυχή μου να σε βγάλω.
Ασυγχώρητο μου παραστράτημα λάθος μου μοιραίο και μεγάλο, τι πληρώνω πες μου ποιο αμάρτημα, πως απ’ την ψυχή μου να σε βγάλω.
