ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. 24 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ LIVE - ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ -ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ Σ' ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Θυμάμαι Στο κρεβάτι μας να δείχνεις σκεπτική Ακόμη και πλευρό γυρίζαμε Κι ίσως γνωρίζαμε και οι δυο τι θα συμβεί
Θυμάμαι Το κινητό σου να κοιτάς κάθε πρωί Μήπως και μήνυμα σου έστειλε Κι ίσως κρυφά και να απάνταγες μπορεί
Δεν τον ξεπέρασες ποτέ Σ’ ότι ζητούσε έλεγες ναι Μάλλον σπουδαίος θα ‘ναι Μες τη δική του αγκαλιά Αισθάνεσαι πιο ζεστασιά Για ‘σένα δεν φοβάμαι Θα σε προσέχει όπως εγώ Κι αν ξαναγύριζες εδώ Ο ίδιος πάλι θα ‘μαι
Θυμάμαι Στο κρεβάτι μας να δείχνεις σκεπτική Ακόμη και πλευρό γυρίζαμε Κι ίσως γνωρίζαμε και οι δυο τι θα συμβεί
Θυμάμαι Το κινητό σου να κοιτάς κάθε πρωί Μήπως και τάχα ενδιαφέρθηκε Μα πώς σου φέρθηκε ξεχνάς σε μια στιγμή
Δεν τον ξεπέρασες ποτέ Σ’ ότι ζητούσε έλεγες ναι Μάλλον σπουδαίος θα ‘ναι Μες τη δική του αγκαλιά Αισθάνεσαι πιο ζεστασιά Για ‘σένα δεν φοβάμαι Θα σε προσέχει όπως εγώ Κι αν ξαναγύριζες εδώ Ο ίδιος πάλι θα ‘μαι
Θυμήσου όμως το όνειρο που μέσα μου πεθαίνει Όλα τα όνειρα μαζί Και η καρδιά που με πεθαίνει κι όμως δεν τελειώνει Θα σ’ αγαπώ για μια ζωή
Δεν τον ξεπέρασες ποτέ Σ’ ότι ζητούσε έλεγες ναι Μάλλον σπουδαίος θα ‘ναι Μες τη δική του αγκαλιά Αισθάνεσαι πιο ζεστασιά Για ‘σένα δεν φοβάμαι Θα σε προσέχει όπως εγώ Κι αν ξαναγύριζες εδώ Ο ίδιος πάλι θα ‘μαι
Να μαστε πάλι εδώ Αντρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί σημείο χ και μεις παρέα και ας φύγαν χίλιοι δυο καιροί Μένω κατάπληκτος Μανώλη, δεν ξέρω αλήθεια τι να πω Πώς γίνεται ο καθένας όλοι κι όλοι πώς γίνονται εγώ
Σαν μια Ιθάκη είναι το τώρα, που όλο γυρίζω να τη βρω και με των Δαναών τα δώρα, γελώ τον δόλιο μου εαυτό Αμάν βαριά φιλοσοφία, ας πούμε κάτι πιο απλό καλές οι Η.Π.Α. κι η Ρωσία, μα έχω το δράμα μου κι εγω
Μια από τις σχέσεις που δε ξέρεις, μου φώναξε ένα πρωινό κάνεις εσύ αυτό που θέλεις, γι' αυτό βαθιά και σε μισώ Κι εγω δεν είμαι με τη Μαίρη κι όμως μαζί της έχω γιο με σεργιανά σ' άγνωστα μέρη χάνομαι, βρίσκομαι και ζω
Ελπίδες μέσα στη φορμόλη και πολλαπλάσιοι οι καιροί άλλαξε τόσο αυτή η πόλη, μα 'μεινε ίδιο κατιτί Το πρώτο πρώτο μας τραγούδι, αυτό θαρρώ πως θες να πεις Κάλλιο στο χώμα το λουλούδι παρά σε βάζο περιωπής
Περνούν γερνούν τα γεγονότα, μα είναι καλό που 'μαστε εδώ Φαντάσου φτάνει και μια νότα κι αλλάζεις όλο το σκοπό Νομίζω έτσι κι η ζωή μας σαν όπως λεν τα πάντα ρει Στη θάλασσα η εκβολή μας κι όμως γυρνάμε στην πηγή
Ναι το ποτάμι δε στερεύει καθάριο τρέχει το νερό ενώνει δεν μεταναστεύει πηγή και γη με ωκεανό Κάλλιο που όσο και να κλαίει ο κάθε που θα νοσταλγεί η ζήση δε γυρνάει replay κι οι δρόμοι τρέχουν χιαστί
Γυάλινη βροχή στην ταράτσα αντηχεί Ίδια μ’ όσα λες, λόγια με υπερβολές Σαν φως τα σκοτεινά σου σκίζω για να σε βρω Να βρω μες στα φτηνά σου κάτι σαν θησαυρό Παίζεις με πειθώ τα ψέματα σωστά Θα παραιτηθώ στου δρόμου τα μισά Αν δε σε γνώριζα, λοιπόν τι θα ‘χανα Εσύ στ’ απόνερα, εγώ στα διάφανα
Δε γουστάρω παραμύθια Το μυαλό η απάτη μού τρυπάει Θέλω μόνο την αλήθεια Την αλήθεια όσο κι αν πονάει
Δε γουστάρω αν δεν είσαι Η εξαίρεση αυτού του κόσμου Την αγάπη προσποιείσαι Κι είσαι μάλλον ο Τιτανικός μου
Θάλασσα πλατιά στων ματιών σου το βαθύ Πού ‘ναι η ομορφιά, απ’ το μπλε ν’ αναδυθεί Να έχω ένα λόγο, χρόνια να σ’ αγαπώ Ν’ αγγίζω κάθε φόβο, δίχως να χαραχτώ Ό,τι δεν τολμάς, μια μέρα σε μισεί Ρόλους προτιμάς, για να μην είσαι εσύ Εγώ σε ήθελα διαμάντι σπάνιο Συγχρόνως γήινο και ωκεάνιο
