ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. 24 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ LIVE - ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ -ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ Σ' ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Φταίνε τα βράδια που πέρασαν Φταίνε αυτά που ξεπέρασα Φταίνε οι αγάπες που πόνο με κέρασαν Φταίνε αυτά που δεν έζησες Φταίνε αυτά που δεν έμαθες Κι όλα εκείνα που ποτέ σου δεν ένιωσες
Αν με αγαπάς, μην αργήσεις να γυρίσεις, μην ξεχνάς
Αν πονάς για μένα μη ρωτάς κανένα Πρέπει πια να μάθεις ν’ αγαπάς Αν πονάς λιγάκι, κάνε τώρα κάτι Την αγάπη αυτή, μην την πετάς
Φταίμε γι’ αυτά που δεν ζήσαμε Φταίμε για εκείνα που σβήσαμε Φταίμε για όλα που στη μέση τ’ αφήσαμε Φταίμε εμείς που δεν ψάξαμε Φταίμε για όσα δεν φτιάξαμε Κι όλα αυτά που στο δρόμο πετάξαμε
Αν με αγαπάς, μην αργήσεις να γυρίσεις, μην ξεχνάς
Αν πονάς για μένα μη ρωτάς κανένα Πρέπει πια να μάθεις ν’ αγαπάς Αν πονάς λιγάκι, κάνε τώρα κάτιΤην αγάπη αυτή, μην την πετάς
Γκρέμιστα γκρέμιστα όλα πια Γκρέμιστα γκρέμιστα σκληρή καρδιά Αφού όλα αρχίσανε στραβά Η αγάπη στο Ντουνιά κατάντησε ζημιά Κάντα όλα τώρα ρημαδιό Μα εγώ θα σ αγαπώ μα εγώ θα σ αγαπώ Γκρέμιστα γκρέμιστα όλα πια Γκρέμιστα γκρέμιστα σκληρή καρδιά Αφού κατά βάθος με πονάς Γιατί με τυραννάς γιατί δε με πονάς Πες μου τι σου έκανα η ψυχή Που γίνομαι χαλί, που γίνομαι χαλί.
Στο πάλκο γνωριστήκαμε σε κλασική ορχήστρα Βρεθήκαμε σε θέατρο, βρεθήκαμε σε πίστα Κιθάρα έπαιζε κ εγώ ακορντεόν και πιάνο Αυτός λιγάκι έντεχνος κ εγώ μία σοπράνο
Αυτό δεν ήτανε δεσμός, αυτό δεν ήταν σχέση Στην άρση έμπαινα εγώ κ αυτή να μπαίνει θέση Σε όλα διαφέραμε- κυρίως στην κουλτούρα ήτανε ένας πόλεμος πάνω σε παρτιτούρα.
Εγώ να λέω «μίλα ρε», κ αυτός να λέει «Μιρέλα» Τανγκό του χόρευα εγώ κ εκείνος ταραντέλα Μείναμε στα Πετράλωνα σε μία γκαρσονιέρα κ πάνω στο πεντάγραμμο μου’ γραφε «καλημέρα».
Μου το’ λεγε η μάνα μου με μουσικό μην μπλέξω πως μαύρη θα είναι η ζωή και δε θα την αντέξω Όμως εγώ από μικρή το είχα το μικρόβιο παρέα με το αγόρι μου να παίζω στο Ηρώδειο.
Κάτι βράδια κουρασμένα, χάνω εμένα Και ψάχνω να σε βρω, Σε φιλιά ναυαγισμένα, ξεχασμένα, Στης καρδιάς το βυθό
Δεν μπορώ να ζω με αναμνήσεις Έλα ένα βήμα πιο κοντά, μην αργείς Την καρδιά σου αν ακολουθήσεις, Μες στην αγκαλιά μου θα βρεθείς
Σπάσε τα φρένα Μην ακούς κανέναν Πάρε την αγάπη μου, Και φτάσε την ως το τέρμα Κάνε τα όλα πέρα Και ζήσε κάθε μέρα Φτάσε στον έρωτα λιγάκι παραπέρα Ζήσε με πάθος Κι ας είμαι ένα λάθος Το μυστικό σου θα είμαι πάντα, κατά βάθος
Με δυο λόγια μεθυσμένα, Ένα ψέμα ψάχνω για να πω Πως δεν νοιάζομαι για σένα, Βάζω τέρμα και άλλο δεν σ” αγαπώ
Έλα όμως που όταν σε θυμάμαι, Νιώθω μες στο στήθος πως θα σπάσει η καρδιά Ξέχνα όσα πίσω σε κρατάνε Το ταξίδι τώρα ξεκινά
Σπάσε τα φρένα Μην ακούς κανέναν Πάρε την αγάπη μου, Και φτάσε την ως το τέρμα Κάνε τα όλα πέρα Και ζήσε κάθε μέρα Φτάσε στον έρωτα λιγάκι παραπέρα Ζήσε με πάθος Κι ας είμαι ένα λάθος Το μυστικό σου θα είμαι πάντα, κατά βάθος (x2)
Ζήσε με πάθος Κι ας είμαι ένα λάθος Το μυστικό σου θα είμαι πάντα, κατά βάθος
Ώρα σε κοιτάζω να ‘σαι εκεί μέσα στο ρυθμό μεσ’ τη μουσική Και να βρω αφορμή ένα τρόπο για να σου μιλήσω Είπα να κεράσω δυο ποτά μήπως έρθουμε λίγο πιο κόντα Και που ξέρεις ίσως πιο μετά τα γλυκά σου χείλη να φιλήσω Πιο όμορφη δεν έχω δει ξανά ποτέ και πουθενά Στο λέω αληθινά, αγάπησα για πρώτη μου φορά Τη νύχτα αυτή ο έρωτας μου έδωσε φτερά Και πετάω ψηλά μέχρι τ’ αστέρια φτάνω κι ακόμα παραπάνω Απόψε έχω πετάξει και πλανήτη έχω αλλάξει Σε άλλο κόσμο πάω, σ’ άλλη τροχιά περνάω Μέσ’ τα μάτια σε κοιτάω και στα σύννεφα πετάω Μου γελάς και κάνω σα παιδί έχω τρελαθεί δεν πατώ στη γη Είσαι μια εικόνα μαγική, ένα όνειρο που ζω στ’ αλήθεια Ξέρω ακούγεται υπερβολικό όμως νιώθω κάτι μοναδικό Λες και ήρθες απ’ τον ουρανό σαν πριγκίπισσα α’ τα παραμύθια Πιο όμορφη δεν έχω δει ξανά ποτέ και πουθενά Στο λέω αληθινά, αγάπησα για πρώτη μου φορά Τη νύχτα αυτή ο έρωτας μου έδωσε φτερά Και πετάω ψηλά μέχρι τα’ αστέρια φτάνω κι ακόμα παραπάνω Απόψε έχω πετάξει και πλανήτη έχω αλλάξει Σε άλλο κόσμο πάω, σ’ άλλη τροχιά περνάω Μέσ’ τα μάτια σε κοιτάω και στα σύννεφα πετάω Πιο όμορφη δεν έχω δει ξανά ποτέ και πουθενά Στο λέω αληθινά, αγάπησα για πρώτη μου φορά Τη νύχτα αυτή ο έρωτας μου έδωσε φτερά Και πετάω ψηλά μέχρι τα’ αστέρια φτάνω κι ακόμα παραπάνω Απόψε έχω πετάξει και πλανήτη έχω αλλάξει Σε άλλο κόσμο πάω, σ’ άλλη τροχιά περνάω Μέσ’ τα μάτια σε κοιτάω και στα σύννεφα πετάω Και Πετάω Ψηλά
Ρίχνω μαχαίρι και βρίσκω στόχο ντέρτι που το 'χω ποιος να το ξέρει Πιάνω λουλούδι κι ειν' η καρδιά σου αγόρι μου γεια σου, μπες στο τραγούδι
Απόψε για σένα θ' ανάψω τ' αστέρια να πέσουν βροχή μες τα δυο σου τα χέρια θα ανάψω για χάρη σου και το φεγγάρι σκληρό μου αγόρι χλωμό παλικάρι θα ανάψω για χάρη σου και το φεγγάρι σκληρό μου αγόρι χλωμό παλικάρι
Βρίσκω κοχύλι στ' ακροθαλάσσι μ' έχουν γελάσει τα δυο σου χείλη Γίνηκε αύρα το ξεροβόρι γεια σου αγόρι που σε ξανάβρα
Απόψε για σένα θ' ανάψω τ' αστέρια να πέσουν βροχή μες τα δυο σου τα χέρια θα ανάψω για χάρη σου και το φεγγάρι σκληρό μου αγόρι χλωμό παλικάρι θα κάψω για χάρη σου και το φεγγάρι...
Τρεις το πρωί, το πρόσωπό σου ραγισμένο στο μυαλό μου, στα γκρίζα φώτα σε ζητώ. Τρεις το πρωί, και δεν αντέχω να μιλώ στον εαυτό μου, για σένα μόνο ξενυχτώ ...
Δε ξέρω αύριο πού θα `μαι, αν σε ξεχάσω, αν σε θυμάμαι. Δε ξέρω αύριο πού θα `μαι, απόψε χάνομαι για σένα και φοβάμαι!
Τρεις το πρωί, την μοναξιά μου στο κρεβάτι πάλι στρώνω, βουλιάζω μέσα στο κενό. Τρεις το πρωί, με τις σιωπές σου την καρδία μου να κλειδώνω, τι είναι απ' όλα αληθινό ...
Δεν ξέρω αύριο πού θα `μαι, αν σε ξεχάσω, αν σε θυμάμαι. Δεν ξέρω αύριο πού θα `μαι, απόψε χάνομαι για σένα και φοβάμαι!
Γουστάρω τις γυναίκες που ρίχνουν ζεϊμπεκιές γιατί είναι οι καρδιές τους γεμάτες χαρακιές Δείχνουνε πως γλεντάνε ενώ μελαγχολούν κι έχουν δυο στάλες πίκρα στα μάτια όταν μιλούν
Γυναίκα ήλιε κι ουρανέ ό,τι κι αν πεις σου λέω ναι
Γουστάρω τις γυναίκες που ρίχνουν ζεϊμπεκιές για έρωτες χαμένους και μαύρες Κυριακές που ψάχνουν ν' αγαπήσουν παράφορα ξανά μα ένα καρδιοχτύπι δεν βρίσκουν πουθενά
Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ
Εδώ είναι πλούσιοι και φτωχοί Άνθρωποι κι ανθρωπάκια Εδώ είν' ο ήλιος κι η βροχή Αγάπες και φαρμάκια
Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ
Παρτίδες, αδερφάκι μου, θ' ανοίξουμε και την παλιά φιλία μας θα σβήσουμε ρε μάγκα το παράκανες θαρρώ πολλά μου τα `κανες στη γκόμενά μου μην ξανακολλάς
Τι θες τα σούρτα φέρτα `μπρος στο σπίτι της καλά και σώνει πας να μπεις στη μύτη της ας το χωρέσει η κούτρα σου δεν είναι για τα μούτρα σου στη γκόμενά μου μην ξανακολλάς
Το ξέρεις πως για πάρτη μου τρελαίνεται και μάγκες σαν κι εσένα τους σιχαίνεται γι' αυτό λοιπόν, σαχλόμαγκα σταμάτα τα καμώματα τη γκομενίτσα δε θα μου τη φας
Πράσινο θρανίο, μπλε στυλό, εμπριμέ το βιβλίο τριάντα μαθητές, τρεις σειρές, δύο δύο περάσαν οι σκέψεις μα δεν είπαν αντίο
Για θυμήσου, τη διπλανή σου δυνατά στην αυλή τη φωνή σου τα πρώτα μας πάρτι, κάπου το Μάρτη κι η πρώτη γυναίκα μαζί στο κρεββάτι
Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο καθόσουνα στο διπλανό θρανίο κι όταν μου έδινες το βιβλίο μου 'λεγες σ' αγαπώ
Στης γειτονιάς το κοντινό παρκάκι έπαιζες πάντα σαν μικρό παιδάκι κι όταν φιλιόμασταν στο παγκάκι μου `λεγες σ' αγαπώ
Τώρα γράφω για σένα, κι όλα είναι βγαλμένα απ' την ψυχή μου σε σένα, στο μυαλό μου ολοένα η μορφή σου σε μένα, όπως τότε σχολείο μου 'χες πει για αστείο, δε θα γράψεις για μένα
Είμαι πάλι κοντά σου, μ ένα στίχο δείχνω δεν ξεχνάω ότι βρίσκω ανεκτίμητο είναι συγκινητικό είμαι κοντά σου εγώ ετσι απλά σ' αγαπώ, έτσι απλά σ' αγαπώ
Τώρα πια δεν πηγαίνουμε μαζί σχολείο τώρα πια δεν καθόμαστε στο ίδιο θρανίο τώρα πια δε μου δίνεις το βιβλίο όμως και τώρα αν σε δω θα σου πω σ' αγαπώ
Θυμάσαι σου χα πει θα σου γράψω μια μέρα ένα τραγούδι να τα ακούς και να το νιώθεις στον αέρα έκανες πολλά για μένα και γι' αυτό νομίζω ήρθε η ώρα να σου πω ευχαριστώ
Μα τώρα αγάπη μου πέρασαν χρόνια δεν ήταν παρά μόνο μια εικόνα που έχει μείνει μες την καρδιά μου να μου λέει σ' αγαπώ
Μα κάποια μέρα θα 'ρθεις πάλι πίσω τα δυο γλυκά σου χείλη να φιλήσω κι όταν αγάπη μου σε ρωτήσω θα μου πεις σ' αγαπώ
Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο την πρώτη ώρα πάντα κάναμε σκασιαρχείο βόλτες στη βροχή στο κρύο κι όταν πηγαίναμε στην τάξη στο ίδιο θρανίο
Στο ίδιο βιβλίο που μου 'γραψες σ' αγαπώ το κρατώ δεν ξεχνώ κάθε ιστορία γέλια φασαρία, δε μας ένοιαζε η φυσική κι η γεωμετρία εμείς είχαμε βρει τη δικιά μας χημεία
Θα θυμάμαι πάντα το πρώτο μου δάκρυ όταν σε πρωτοφίλησα στης αυλής την άκρη φοβόσουνα, κρυβόσουνα γιατί ήσουνα πρωτάρα μα είχες την τιμή να σαι η πρώτη του Τάρα
Τώρα σε συνάντησα σε κοίταξα και σάστισα γύρισα σελίδα το παρελθόν νοστάλγησα μου θύμισες πως είναι ν' αγαπάς σαν τρελαμένος θα χεις πάντα ένα κομμάτι μου κι αυτό πάρε σαν τέλος
Και η αγάπη μας θα ζήσει αιώνια δε θα τη σβήσουνε ποτέ τα χρόνια κι όταν γεράσουμε πια ακόμα θα μου λες σ' αγαπώ
Απόψε είμαστε κι οι δυο μας σιωπηλοί ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη το ξέρω θα μου δώσεις ένα φιλί και θα μου πεις να μείνουμε δυο φίλοι
Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί Θέλω να μη θυμάμαι κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί για να μου πεις να μη φοβάμαι
Δώσ' μου λοιπόν το τελευταίο μας φιλί και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο και φύγε μη γυρίσεις να με δεις δε θέλω να με βλέπεις να πονάω-