ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (10-7-2010) ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ- ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ ΣΑΝ ΕΝΑ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (9-7-2010) GOING THROUGH, ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ ΜΑΡΙΑ- ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ (301 ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ)

Στίχοι: Goin'Through
Μουσική: Goin'Through
Πρώτη εκτέλεση: Goin'Through

Και αν νομίζεις πως μπορείς να γλιτώσεις
σε γελάσανε ποντίκι θα πληρώσεις με δόσεις,
πάρε γόμα ή blanco φυλακές για να σβήσεις
και σφουγγάρι με χλωρίνη το WC να γυαλίσεις

Το κεφάλι ψηλά το κορμί τεντωμένο
η πατρίδα σε καλεί σε ζήτα αφοσιωμένο
να ‘χεις κότσια γερά να τιμάς με ανδρεία
όπως κάναν οι πρόγονοι πολεμώντας στην Τροία.

Κι όταν πιάσουν τα κρύα θα σε τρέξω ποντίκι
θα σε στείλω στα ΛΟΚ να σε φάνε οι λύκοι
αραλίκι κομμένα τα αστεία μαζί μου
θα βαράς προσοχή όταν ακούς τη φωνή μου

Μπορεί το μάτι σου απλά να γυαλίζει
πεισμώνω όταν κάποιος μου φωνάζει και βρίζει
πωρώνομαι στ’ αλήθεια σαν καλός center for
από ποντικαράς γίνομαι Ι4

Πόσο ακόμα εδώ ,μόνη μου στο στρώμα αυτό
πότε θα ‘ρθει η στιγμή δεν έχω άλλη υπομονή.
Δεν αντέχω ,(δεν την παλεύω με τίποτα)
κοντά μου να μη σ’ έχω (μέρες μετράω αντίστροφα)
στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ’ τα σύνορα)
μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)

Μην ψάχνεις για βύσμα δε γλιτώνεις το κλύσμα
ο στρατός ψάχνει άντρες να ‘χουν κότσια και πείσμα
να ‘χουν μπόι δυο μέτρα και ποντίκια πρησμένα
όχι άλλους γιωτάδες με τα αυτιά κρεμασμένα.

Στρατιώτης σημαίνει να ‘σαι πάντοτε βράχος
Και περήφανος κυρίως άμα είσαι και βλάχος
Να αντέχεις να κάνεις θυσίες συνεχεία
Και να ‘σαι οπλισμένος με μεγάλη ανέχεια.

Να μάθεις να βαράς προσοχή και να ξέρεις
Να μην μιλάς ακόμα κι αν φριχτά υποφέρεις
Στα βρόμικα τους σχέδια καμία αντίρρηση
Στρατός άπλα μια ακόμα επιχείρηση.

Δεν περνάν οι μέρες σαν αν κόλλησαν οι δείκτες
Δεν αντέχω στη σκοπιά μακριά σου τις νύχτες
Νομίζω απ’ τα κουνούπια μ’ έχει πιάσει φαγούρα
Μήπως φταίει το χακί ή μήπως φταίει η καψούρα?
Ποσό ακόμα εδώ ,μόνη μου στο στρώμα αυτό
ποτέ θα ‘ρθει η στιγμή δεν έχω άλλη υπομονή.
Δεν αντέχω ,(δεν την παλεύω με τίποτα)
κοντά μου να μη σ’ έχω (μέρες μετράω αντίστροφα)
στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ’ τα σύνορα)
μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)

Και να τη η στιγμή της μεγάλης αλήθειας
Εκεί που πάντοτε χρειάζεσαι μια χείρα βοήθειας
Εκεί που χρειάζεσαι στ’ αλήθεια τους φίλους
Εκεί που συνηθίζεις να κοιμάσαι με ψύλλους.

Εκεί που σου μαθαίνουν ν’ αγαπάς την Ελλάδα
Εκεί που μεσημέρι πάντα τρως φασολάδα
Εκεί που ξενυχτάς όσο οι άλλοι κοιμούνται
Εκεί που οι χούντες συνήθως γεννιούνται

Δεν αντέχω, (δεν την παλεύω με τίποτα)
κοντά μου να μη σ’ έχω (μέρες μετράω αντίστροφα)
στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ’ τα σύνορα)
μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (8-7-2010) STAVENTO, ΑΔΑΜΟΥ-ΣΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΜΕΡΑ

Χιλιόμετρα χίλια χίλια και άλλα τόσα μίλια όταν σε δω θα σου δώσω
χίλια φιλιά στα χείλια, εις τη χίλια υψωσέ τα, αν μπορείς μέτρησέ τα
κι ύστερα χώρισέ τα στου ουρανού την ποδιά
Σαν έρθει η μέρα που θα ανταλλάξουμε μαζί καλημέρα
που θα ανασάνουμε τον ίδιο αέρα
τότε η νύχτα μας θα μοιάζει με νύχτα που παίρνει φωτιa
Χιλιόμετρα χίλια χίλια και άλλα τόσα μίλια όταν σε δω θα σου δώσω
χίλια φιλιά στα χείλια, εις τη χίλια υψωσέ τα, αν μπορείς μέτρησέ τα
κι ύστερα χώρεσέ τα στου ουρανού την ποδιά
Δεν είσαι μόνη σε κόσμο που πληγώνει
που έμαθε να λιώνει αισθήματα που έμαθε να σκοτώνει
τι κι αν το ψέμα τρυπώνει όπως στα σπίτια η σκόνη
όταν βρεθούμε θα ξαπλώσουμε στο ίδιο σεντόνι
Δεν είσαι η μόνη που ψάχνει κάτι αληθινό ,
είμαστε κι άλλοι κι έχουμε όλοι κάτι κοινό.
Τι;
Πληγές από αγάπες, δικές μου αυταπάτες,
πικρά πρωϊνά από λάθος αγάπες.
Και θα 'ρθει η μέρα, που θα ανταμώσουμε
τον ήλιο και θα πούμε καλημέρα το πρωί.
Τότε θα μοιάζει με γιορτή, γιατί αγάπη ψάχνουμε
όλοι σε τούτη τη ζωή.

Σαν έρθει η μέρα που θα ανταλλάξουμε μαζί καλημέρα
που θα ανασάνουμε τον ίδιο αέρα
τότε η νύχτα μας θα μοιάζει με νύχτα που παίρνει φωτιά.
Για μέτρα βράδια και σκάρτα χάδια, όταν σε βρω

θα χαθούνε για πάντα τα σκοτάδια.
Το φως θα τα κάνει συντρίμια, ριμάδια,
σαν γύρω στο πλάι σου να αποκοιμηθώ
Δεν είμαι ο μόνος που τον πιέζει ο χρόνος,
που στέκεται από πάνω μου σαν σκάρτος αστυνόμος
και βάζει ονειροφράγματα με τεχνάσματα εδώ έχει,
πολύ γρήγορα θέλει να τον προλάβω!
Δεν είμαι μόνος γιατί ξέρω ότι κάπου είσαι (ΝΑΙ)
Λύσε τα δεσμά σου και ότι σε πιέζει βρίσε.

Μπορεί να μην σε αντάμωσα ακόμα μ' θα υπάρχεις,
κι όλα αυτά που αποζητώ σίγουρα εσύ θα τα 'χεις!
Δεν είμαι ο μόνος, δεν είσαι η μόνη,
υπάρχουν τόσοι και τόσοι που η μοναξιά τους πληγώνει.
Καποια στιγμή θα βρεθούμε και θα 'ναι όλα γιορτή
γιατί αγάπη ψάχνουμε όλοι σε τούτη τη ζωή.
Σαν έρθει η μέρα που θα ανταλλάξουμε μαζί καλημέρα
που θα ανασάνουμε τον ίδιο αέρα
τότε η νύχτα μας θα μοιάζει με νύχτα που παίρνει φωτιά.

Υπάρχεις στην μέρα κι ας μήν είσαι εδώ.
Υπάρχεις στη νύχτα μου σαν φυλαχτό!
Μαζί σου μιλάω πρωτού κοιμηθώ.
Μαζί σου με παίρνεις καθέ διλινό!
Υπάρχεις στη νύχτα μου σαν φυλαχτό!
Μαζί σου μιλάω πρωτού κοιμηθώ.

Σαν έρθει η μέρα που θα ανταλλάξουμε μαζί καλημέρα
που θα ανασάνουμε τον ίδιο αέρα
τότε η νύχτα μας θα μοιάζει με νύχτα που παίρνει φωτιά!

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (7-7-2010) ΝΕΒΜΑ, ΣΤΙΚΟΥΔΗ- ΕΜΜΟΝΗ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (6-7-2010) STAVENTO, ΠΑΠΑΡΙΖΟΥ ΕΛ. - ΜΕΣΑ ΣΟΥ

Στίχοι: Stavento
Μουσική: Stavento
Πρώτη εκτέλεση: Stavento

Μέσα σου μία στιγμή αν ζούσα
τίποτα άλλο δε θα σου ζητούσα
τίποτα άλλο δε θα λαχταρούσα
Μέσα σου μία στιγμή να ζούσα

Την θέλω απόψε κοντά μου,παίρνουν φωτιά τα σωθικά μου
ξέρω δεν είναι σωστό,μα πάει να σπάσει η καρδιά μου
ξέρω θα τρελαθώ μέσα της αν δεν νιώσω
θα ηρεμήσω μόνο όταν στο σώμα της τελειώσω
χαλί να γίνω,θέλω ακόμα μια φορά να γίνει για μια ακόμα φορά
κάνε μου θεέ μου το χατήρι,τα βήματά της φέρ' τα ως την πόρτα μου
αφού καιρό δε λέει να αλλάξει τώρα η ρώτα μου
Δε λέει να κάνει βήμα μπρος,στέκεται εδώ και περιμένει όπως την άφησε την θάλασσά της
η φωτιά μου προσμένει να ταξιδέψει στην αλμύρα της
βάλε με τύχη έστω για μια στιγμή στην άτυχη μοίρα της
Απόψε κάνε μου τούτο το δώρο,γέμισε με την παρουσία της
τον αδειανό μου χώρο και ας φύγει πάλι πριν ξημερώσει
για να'χει λόγο η φωτιά μου να ξαναφουντώσει.

Μέσα σου μία στιγμή αν ζούσα
τίποτα άλλο δε θα σου ζητούσα
τίποτα άλλο δε θα λαχταρούσα
Μέσα σου μία στιγμή να ζούσα

Άκουσε,νύχτα τα πάντα σου 'χω τάξει
λίγο πριν φύγεις να τα αφήσεις όλα εντάξει
αν δε το κάνεις,τα αστέρια δε θα σου τα σβήσω
και νύχτα νύχτα νυχτωμένη θα σε αφήσω.
Το ξέρω είναι αλλού μα εδώ θα 'ναι για πάντα
γύρω μου όλα την ζητούν και την ποθούν τα πάντα
Μα πιο πολύ εγώ,τα θέλω της να νιώσω
και αργότερα με την πάρτη μου θα θυμώσω
γιατί εκεί σέρνομαι,το ξέρω και δε μ' αρέσει
ντρέπομαι,μα κάνε θεέ μου να μπορέσει να ξεφύγει για άλλη μια φορά από τον δικό της
και από το ανιαρό το αδιέξοδό της
Φέρτε την,δικιά μου η αμαρτία
φέρτε την,για μία ακόμα συνουσία
φέρτε την γιατί έχω πάθει ζημιά
και αυτή μονάχα γνωρίζει πως να με κάνει καλά.

Μέσα σου μία στιγμή αν ζούσα
τίποτα άλλο δε θα σου ζητούσα
τίποτα άλλο δε θα λαχταρούσα
Μέσα σου μία στιγμή να ζούσα

Μέσα σου μία στιγμή αν ζούσα
τίποτα άλλο δε θα σου ζητούσα
τίποτα άλλο δε θα λαχταρούσα
Μέσα σου μία στιγμή να ζούσα

Μέσα σου μία στιγμή αν ζούσα
(Μέσα σου ξέρω μοναχά θα ζήσω
Μέσα σου πάλι θα καταντήσω)
τίποτα άλλο δε θα σου ζητούσα
(ο πιο αδύναμος κρίκος σε αλυσίδα που τεντώνει
σπάω στα δυο όταν ο χρόνος τελειώνει)
τίποτα άλλο δε θα λαχταρούσα
(Φέρτε την,συνωμοτήστε αστέρια,φέρτε την να την πιάσω στα χέρια)
Μέσα σου μία στιγμή να ζούσα
(Φέρτε την γιατί άλλο δεν την παλεύω
και ας είναι η τελευταία
γιατί να εκραγώ κοντεύω.)

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (5-7-2010) ΜΟΥΤΣΑΤΣΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣIA - ΠΙΝΩ ΠΙΝΩ

Στίχοι: Γιώργος Πολυμενάκος
Μουσική: Μιχάλης Κουμπιός
Πρώτη εκτέλεση: Αναστασία Μουτσάτσου

Από τις άδειες μέρες
ζωή σημαδεμένη
απ' τις λευκές τις νύχτες
ψυχή μου διψασμένη

Πίνω, πίνω
απ' τους χυμούς σου, φως μου
λύνω το αίνιγμα του κόσμου
λύνω το αίνιγμα του κόσμου

Πίνω, πίνω
απ' τους χυμούς σου, φως μου
λύνω το αίνιγμα του κόσμου
λύνω το αίνιγμα του κόσμου

Η νύχτα μπερδεμένη
στου χρόνου το κουβάρι
κι εγώ να σε ζητάω
σαν τελευταία χάρη

Πίνω, πίνω
απ' τους χυμούς σου, φως μου
λύνω το αίνιγμα του κόσμου
λύνω το αίνιγμα του κόσμου

Πίνω, πίνω
απ' τους χυμούς σου, φως μου
λύνω το αίνιγμα του κόσμου
λύνω το αίνιγμα του κόσμου

Η αγάπη τρεμοσβήνει
φλογίτσα στο σκοτάδι
φουντώνει και φωτίζει
με τ' ακριβό σου χάδι

Πίνω, πίνω
απ' τους χυμούς σου, φως μου
λύνω το αίνιγμα του κόσμου
λύνω το αίνιγμα του κόσμου

Πίνω, πίνω
απ' τους χυμούς σου, φως μου
λύνω το αίνιγμα του κόσμου
λύνω το αίνιγμα του κόσμου

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (4-7-2010) ΚΟΤΣΙΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ- ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ