Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν,
όπου κι αν χτίσαν τη φωλιά,
όπου κι αν κελαηδήσαν,
όπου κι αν φτερουγίσαν,
όπου κι αν χτίσαν τη φωλιά,
όπου κι αν κελαηδήσαν,
εκεί που φτερουγίζει ο νους,
εκεί που ξημερώνει,
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτ’ ένα δε ζυγώνει.
εκεί που ξημερώνει,
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτ’ ένα δε ζυγώνει.
Σαν αερικό θα ζήσω,
σαν αερικό.
σαν αερικό.
Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου.
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου.
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει,
ο νους μας είν’ αληταριό
π’ όλο θα δραπετεύει.
κι αν ο κλοιός στενεύει,
ο νους μας είν’ αληταριό
π’ όλο θα δραπετεύει.
Σαν αερικό θα ζήσω,
σαν αερικό.
σαν αερικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου