ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (17-9-2012) ΠΥΞ-ΛΑΞ-YOU GET IN LOVE ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ!

Η Σοφία η δικιά μου δε συμμαζεύεται μία τσούλα είναι του δρόμου που
 τρελαίνεται απ' τη μία παίρνει εμένα και συνεπαίρνεται απ' την άλλη
σπρώχνει εμένα κι από άλλον σπρώχνεται Η Σοφία η δικιά μου ζει με
αποβράσματα πόσο θέλει να ξεφύγει και την πιάνουν κλάματα δεν
εσπούδασε αρτίστα μα τα ψέματα ξεχειλίζουνε οι τσέπες της με κέρματα
You get in lo-ve everybody loves you Η Σοφία η δικιά μου σαν γκαρσόνα
φέρνεται που σερβίρει τους πελάτες δίχως να τους δένεται και στον ένανε
να λέει πως τον άλλον σκέφτεται κι όταν όλους τους τυλίξει φεύγει κι
έρχεται Η Σοφία η δικιά μου πιάνει τα μηνύματα κι απ' το Amsterdam μου
 στέλνει κρύα χαιρετίσματα πως παντρεύεται μου λέει κάποιον που αγάπησε
κι ό,τι είχαμε οι δυο μας μια για πάντα τσάκισε Η Σοφία η δικιά μου φέγγει
ξημερώματα πάλι τσίμπησε νωρίς μπαγιάτικα δολώματα κι όταν όλοι την
χλευάζουν τότε μ' ονειρεύεται σαν διαρρήκτης που ένα μπάτσο ερωτεύεται

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (16-9-2012) ΑΝΔΡΙΑΝΑ ΜΠΑΜΠΑΛΗ, STEREO MIKE- ΔΕΣ ΚΑΘΑΡΑ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (15-9-2012) ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ- ΣΤΑ ΕΙΠΑ ΟΛΑ

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας

 Πολλές φορές σου μίλησα Με χρώματα στο στόμα
Στο είπα, όσα έμαθα Τα έμαθα με το σώμα
Μισός ψυχή μισός κορμί Κι η πείνα μου θηρίο
Μισή ζωή σπατάλησα να ζήσουν και τα δύο
 Όσα κομμάτια κι μπορέσεις να ενώσεις
Δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις
 Στα είπα όλα - Φίλα με τώρα
 Με αγαπούσε το νερό Μα ο ουρανός με ζούσε
Κι όταν μετρούσα τι μπορώ Η γη δεν με χωρούσε
Κυνήγησα τις ομορφιές Μα μ' έκλεψε η λύπη
Οι αλήθειες μου: εσύ όταν κλαις Και της καρδιάς μου οι χτύποι
 Όσα κομμάτια κι μπορέσεις να ενώσεις
Δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις
 Στα είπα όλα - Φίλα με τώρα

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (14-9-2012) ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ-ΑΓΙΟΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ

Ξεροί καημοί και νερό θαλασσινό το σώμα σου κόλλησε στο σώμα μου
με τον πανσέληνο πόνο του χειμώνα. Ακούς νερά που χύνονται στα μέσα
των ποδιών σου; Ανάμεσα στα όνειρα σπαράζει η ζωή μας, ανάμεσα στα
όστρακα παφλάζει η καρδιά μας. Άγιος ο Έρωτας, άγιος καημός δικός μου
 και ο Αύγουστος με τις μεγάλες μνήμες. λέω μάτια μου κι αστράφτει κεραυνός
 θέλω θάλασσα κι ανοίγει ουρανός. Πάνω από την θάλασσα, στη μεριά του ανέμου
 στα μαύρα ντύνεσαι κι ανοίγεις το σκοτάδι σηκώνεις τα άστρα σε χορό και το κορμί
 μου σ' άγριο ποτάμι. Άγιος ο Έρωτας, άγιος καημός δικός μου και ο Αύγουστος με
τις μεγάλες μνήμες. λέω μάτια μου κι αστράφτει κεραυνός θέλω θάλασσα κι ανοίγει ουρανός.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (13-9-2012) ΜΕΛΙΝΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ-ΝΑΙ ΘΑ ΠΩ

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Νίκος Αντύπας

Ναι θα πω αφού με ξέρω πάλι Ναι θα πω και με μονό σανδάλι
 Θα ντραπώ, vα πω φοβάμαι τη ζωή. Ναι θα πω θα βρέξω το κεφάλι
Ναι θα πω κι ας με κοιτούν οι άλλοι Να χτυπώ, καινούρια πόρτα το
πρωί. Δίχτυα ήταν τα χρόνια και τα τράβηξα, κι όσα σπαρταρούσανε
τ' ανάδειξα Σ' έρωτες κι αγάπες μεσολάβησα, δίχτυα μου βαριά.
 Δίχτυα ήταν τα χρόνια κι ήπια θάλασσα, κι όμως κάτι αιώνια δε τα
χάλασα Τρύπια παντελόνια πάμε γι' άλλα σαν, σαν μικρά παιδιά.
Ναι θα πω στους άλλους είπα όχι Ναι θα πω αφού η καρδιά μου
 το 'χει Ν' αγαπώ, μπορεί να το 'χει κι η ψυχή. Δίχτυα ήταν τα χρόνια
 και τα τράβηξα, κι όσα σπαρταρούσανε τ' ανάδειξα Σ' έρωτες κι
αγάπες μεσολάβησα, δίχτυα μου βαριά. Δίχτυα ήταν τα χρόνια κι ήπια
θάλασσα, κι όμως κάτι αιώνια δε τα χάλασα Τρύπια παντελόνια πάμε
γι' άλλα σαν, σαν μικρά παιδιά. Δίχτυα ήταν τα χρόνια καρδιά μου, κι
έσταζε ομορφιά άπιαστο δελφίνι η χαρά μου, που 'χα συντροφιά. Δίχτυα
 ήταν τα χρόνια κι ήπια θάλασσα, κι όμως κάτι αιώνια δε τα χάλασα
Τρύπια παντελόνια πάμε γι' άλλα σαν, σαν μικρά παιδιά. Ναι θα πω αφού
 το ξέρω πάλι Ναι θα πω και με μονό σανδάλι Θα ντραπώ να πω φοβάμαι τη ζωή.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (12-9-2012) ΠΕΓΚΥ ΖΗΝΑ- ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΑΩ ΕΝΑ ΚΛΑΜΑ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (11-9-2012) GOIN THROUGH, ΠΑΣΧΑΛΗΣ -ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΣΧΟΛΕΙΟ (ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ)

Πράσινο θρανίο, μπλε στυλό, εμπριμέ το βιβλίο τριάντα μαθητές, τρεις σειρές, δύο δύο περάσαν οι σκέψεις μα δεν είπαν αντίο Για θυμήσου, τη διπλανή σου δυνατά στην αυλή τη φωνή σου τα πρώτα μας πάρτυ , κάπου το Μάρτη κι η πρώτη γυναίκα μαζί στο κρεββάτι Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο καθόσουνα στο διπλανό θρανίο κι όταν μου έδινες το βιβλίο μου λεγες σ΄ αγαπώ Στης γειτονιάς το κοντινό παρκάκι έπαιζες πάντα σαν μικρό παιδάκι κι όταν φιλιόμασταν στο παγκάκι μου λεγες σ αγαπώ Τώρα γράφω για σένα , κι όλα είναι βγαλμένα απ, την ψυχή μου σε σένα, στο μυαλό μου ολοένα η μορφή σου σε μένα, όπως τότε σχολείο μου χες πει για αστείο , δεν θα γράψεις για μένα Είμαι πάλι κοντά σου, μ ένα στίχο δείχνω δεν ξεχνάω ότι βρίσκω ανεκτίμητο είναι συγκινητικό είμαι κοντά σου εγώ ετσι απλά σ αγαπώ, έτσι απλά σ αγαπώ Τώρα πια δεν πηγαίνουμε μαζί σχολείο τώρα πια δεν καθόμαστε στο ίδιο θρανίο τώρα πια δεν μου δίνεις το βιβλίο όμως και τώρα αν σε δω θα σου πω σ αγαπώ Θυμάσαι σου χα πει θα σου γράψω μια μέρα ένα τραγούδι να τα ακούς και να το νιώθεις στον αέρα έκανες πολλά για μένα και γι αυτό νομίζω ήρθε η ώρα να σου πω ευχαριστώ Μα τώρα αγάπη μου πέρασαν χρόνια δεν ήταν παρά μόνο μια εικόνα που έχει μείνει μες την καρδιά μου να μου λέει σ΄ αγαπώ Μα κάποια μέρα θα ρθεις πάλι πίσω τα δυο γλυκά σου χείλη να φιλήσω κι όταν αγάπη μου σε ρωτήσω θα μου πεις σ αγαπώ Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο την πρώτη ώρα πάντα κάναμε σκασιαρχείο βόλτες στη βροχή στο κρύο κι όταν πηγαίναμε στην τάξη στο ίδιο θρανίο Στο ίδιο βιβλίο που μου γραψες σ αγαπώ το κρατώ δεν ξεχνώ κάθε ιστορία γέλια φασαρία , δεν μας ένοιαζε η φυσική κι η γεωμετρία εμείς είχαμε βρει τη δικιά μας χημεία Θα θυμάμαι πάντα το πρώτο μου δάκρυ όταν σε πρωτοφίλησα στης αυλής την άκρη φοβόσουνα , κρυβόσουνα γιατί ήσουνα πρωτάρα μα είχες την τιμή να σαι η πρώτη του Τάρα Τώρα σε συνάντησα σε κοίταξα και σάστισα γύρισα σελίδα το παρελθον νοστάλγησα μου θύμισες πως είναι ν αγαπάς σαν τρελαμένος θα χεις πάντα ένα κομμάτι μου κι αυτό πάρε σαν τέλος Και η αγάπη μας θα ζήσει αιώνια δεν θα τη σβήσουνε ποτέ τα χρόνια κι όταν γεράσουμε πια ακόμα θα μου λες σ ΄αγαπώ